ไม่รู้พักนี้เป็นอะไร จิตกับใจไม่อยู่กับตัว แต่รู้ว่าเป็นมานานแล้ว...ชัวร์ ตั้งแต่วันที่ได้ยินเสียงเธอ... ก็รู้นะเพราะเธอ ทำฉันเพ้อได้ขนาดนี้ ก็โทรไปแล้วทุกวันวี่ ก็คิดถึงเธอนี่ให้ทำไง ก็แค่อยากจะเห็นหน้า เห็นตาฟังเสียงใกล้ๆ อยากจะอยุ่ข้างๆกาย อยู่ใกล้ๆตัวเธอก็พอ
22 ธันวาคม 2546 22:34 น. - comment id 193654
โรคนี้เกิดขึ้นมา ก็เพราะความห่วงหารู้ไหม เกิดขึ้นที่ดวงใจ หลงรักคนไกลหมดใจที่มี *-*กลอนน่ารักมากเลยค่ะ*-*
23 ธันวาคม 2546 03:11 น. - comment id 193689
โรคนี้เกิดเพราะเธอ ใช่ฉันก็เคยเจอมาแล้ว โรคนี้มีคนเป็นกันทั่วทั้งแนว ถ้าได้รักกับคนไกลใจแทบขาด เป็นจนขนาดนอนไม่หลับจนเป็นไข้ จ่ายค่ายาค่าโทรศัพท์ไปซะตั้งหลาย พอเจอกันจริงๆเชื่อไหมฉันอยากตาย ความจริงใจที่มีให้แหลกสลายไม่เหลือเลย แวะเข้ามาทักทายคะ..ไม่ได้ล๊อคอินนะ
23 ธันวาคม 2546 12:33 น. - comment id 193743
เหอะๆๆ เป็นอย่างนี้กันทุกคนครับ ผมก็เคยเป็น แวะมาให้กำลังใจครับ
24 ธันวาคม 2546 10:49 น. - comment id 193967
...น่ารักจังเลยค่ะ...
24 ธันวาคม 2546 18:49 น. - comment id 194088
ทำไมเป็นโรครักกันบ่อยจังเลยน้า อิจฉา ๆ อิอิ (แซวเล่นนะคะ)