แต่ก่อนนั้น น้ำตา........ ไหลหลั่ง ดั่งธารา เลื่อนไหล เพราะเธอ นั้น จากไป ดั่งน้ำไหล ไม่หวนคืน หัวใจ........ หม่นไหม้ แสนเศร้า เคล้าสะอื้น เพราะเธอ ไม่กลับคืน คนอื่น พรากเธอไป เจ็บใจนัก........ คนรัก มาแปร เปลี่ยนไปได้ ตัดขาด ไม่เหลือเยื่อใย แหลกสลาย ตามน้ำตา ปัจจุบันนี้ บัดนี้........ ชีวี ของฉัน กลับมีค่า เพราะฉัน ได้รับยา จากคน สูงค่า เช่นตัวเธอ น้ำตา........ หยุดหลั่ง ดั่งธารา ไหลเสมอ พร้อมหลั่ง เพื่อตัวเธอ พร้อมเพ้อ ถึงเจ้า ทุกเช้าเย็น หัวใจ........ มอบให้ ธอแล้ว แคล้วทุข์เข็ญ ดั่งน้ำ ทิพยฤทธิ์ หยาดเย็น สู๋หัวใจ คนสำเค็ญ คนเย็นชา สุขใจนัก........ มีคนรัก กับเขา เฝ้าห่วงหา หัวใจ เลื่อนลอย ทุกเวลา ลอยไปหา เจ้าตาเนื้อทราย..
16 ธันวาคม 2546 23:40 น. - comment id 191937
เมื่อก่อนเคยทุกข์เศร้าเหงาทุกวัน แต่ตอนนี้ตัวฉันนั้นกลับไม่ เพราะมีเธอคอยเป็นห่วงและเป็นใย ทำให้ฉันเกิดความสดใสได้อีกครา *-*กลอนคุณน่ารักมากเลยค่ะ*-*
17 ธันวาคม 2546 07:42 น. - comment id 191985
เรน..อรุณสวัสดิ์คะ... มาทักทาย..ตอนเช้า.. บทกวี ไพเราะมาก..นะคะ..
17 ธันวาคม 2546 14:12 น. - comment id 192103
ก่อนนั้นฉันเคยเศร้าเหงาทุกครั้ง น้ำตาหลั่งรินไหลจากใจฉัน ชีวิตที่ผันผ่านไปในทุกวัน เหมือนว่ามันเฉื่อยชาคราเขาจากไป แต่วันนี้ที่พบเธอเผลอชื่นจิต เหมือนชีวิตเติมเต็มจากรักเธอให้ จะไม่มีมีน้ำตามาเปื้อนใจ จะเป้นฉันคนใหม่ที่ได้รักจากเธอ..
17 ธันวาคม 2546 14:37 น. - comment id 192109
ก่อนนั้นฉันเคยเศร้าเหงาทุกครั้ง น้ำตาหลั่งรินไหลจากใจฉัน ชีวิตที่ผันผ่านไปในทุกวัน เหมือนว่ามันเฉื่อยชาคราเขาจากไป แต่วันนี้ที่พบเธอเผลอชื่นจิต เหมือนชีวิตเติมเต็มจากรักเธอให้ จะไม่มีน้ำตามาเปื้อนใจ จะเป้นคนใหม่ที่ได้รักจากเธอ...