สมุดบันทึกเล่มเก่า สีเทามีเหงาหุ้มห่อ มีรักเรียงร้อยถักทอ บอกต่อเรื่องราววานวัน อักษรในหน้าบันทึก ให้นึกถึงเรื่องครานั้น ก่อนเคยมีกันและกัน ภาพนั้นเจือจางในใจ อ่านพบสบเจอเรื่องราว คราหนาวเธอห่มอุ่นให้ กอดเนื้อแนบชิดอุ่นไอ แสงไต้ประกายวับวาว ยามนอนหนุนเนื้อแนบตัก สุขนักชมเพ็ญกลางหาว โสมส่องแอร่มแสงเคียงดาว เหมือนคราวสองเราเคยครอง อ่านจบบันทึกคนหม่น สับสนจนใจหม่นหมอง เปิดอ่านพลางน้ำตานอง เราสองแค่เพียงวานวัน
15 ธันวาคม 2546 21:30 น. - comment id 191559
สมุดบันทึกเล่มเก่า เก็บงำความเหงาอ้างว้าง สมุดบันทึกยังคงโลกกว้าง ที่เคยใส่เรื่องราวต่างๆได้จดจำ
15 ธันวาคม 2546 21:37 น. - comment id 191569
บันทึกของคนหมองหม่น ที่เคยล้นความสุขวันนั้น ในวันนี้เป็นเพียงภาพฝัน เคยมีกันและกัน. . . .ผันเปลี่ยนไป อ่านแล้วนึกถึงเมื่อก่อนอีกแร้ว .. .
16 ธันวาคม 2546 08:29 น. - comment id 191652
ไดอารีที่จดจำ มาตอกย้ำยังเรื่องราว ที่สดใสไยโศกเศร้า ด้วยรักเก่าไม่กลับคืน
16 ธันวาคม 2546 11:16 น. - comment id 191690
สมุดบันทึกเล่มนั้น พี่ซื้อให้ วันเกิดเจ้า ให้เธอ จารึกเรื่องของเรา ให้หายเหงาเลยคนดี พอได้อ่านบันทึกเล่มนั้น ใจก็พลันได้รู้ความในใจตอนนี้ ที่แท้เธอก็รักฉันคนดี ทิ้งให้ใจดวงนี้ต้องรอคอย หากรู้ว่ารักแต่ต้น ก็คงไม่อับจนท้อถอย รักแสนรักจำต้องรอคอย เกือบเสียรอยซะแล้วเรา
16 ธันวาคม 2546 13:39 น. - comment id 191740
สมุดบันทึกันทึกเล่มเก่า เคยบันทึกเรื่องเราเอาไว้ เหตุการณ์ผ่านมาผ่านไป จำได้ไม่มีลบเลือน นั่งอ่านบันทึกวันนี้ น้ำตาที่ได้ไหลหลั่ง เพราะว่าคิดถึงเธอจัง อยากรั้งเธอให้กลับคืน....
16 ธันวาคม 2546 19:31 น. - comment id 191807
บันทึกเก่าสีหม่นคนหม่นเศร้า เขียนเรื่องเราเอาไว้ไม่คิดฝัน ว่าวันหนึ่งจะเลิกลาร้างจากกัน พลันบันทึกเล่มนั้นก็หยุดไป
16 ธันวาคม 2546 21:26 น. - comment id 191888
บันทึกสีเทา จดบันทึกความรู้สึกที่ผ่านมา ด้วยคำว่ารักมั่นไม่หวั่นไหว เขียนซ้ำซ้ำเพื่อย้ำเตือนความในใจ ว่ายังรักเธอคนไกลไม่เปลี่ยนแปลง ถึงวันนี้เธอคนดีอาจเปลี่ยนผัน แต่ตัวฉันไม่มีวันจะหน่ายแหนง บันทึกทุกทุกหน้าที่แสดง ยังมีเธอครองตำแหน่งนั้นเรื่อยมา พร้อมทั้งขีดเส้นใต้ใต้บันทึก ให้รู้สึกเน้นถึงซึ้งคุณค่า ให้ย้ำเตือนเรื่องราวครั้งก่อนมา ด้วยปากกาสีแดงแทนผูกพัน *-*ผู้หญิงไร้เงาจดไว้เหมือนกันค่ะ เลยเอามาให้อ่านดู กลอนคุณไพเราะดีค่ะ*-*