หน้าส่วนตัว
น้ำตาหยดแผ่นกระดาษงานประพันธ์
สิ่งไม่สำคัญไร้ค่าหมดความหมาย
ไร้บุคลเห็นคุณค่างานใดใด
เหนื่อยหัวใจเราทำดีไร้คนแล
งานของฉันมันไม่ดีผิดตรงไหน
ผิดหรือไงฉันยังเด็กไม่แยแส
ไม่เห็นค่าวรรณกรรมไม่เหลียวแล
ฉันคงเป็นแค่ผู้แต่ง...ไม่ไช่กวี
เลิฟลี่ 8 ธ.ค. 2546 20:43 น. - ID 42639 
1325
4
0
8 ธันวาคม 2546 21:15 น. - comment id 188922
บ้างก้อเขียนไปอย่างใจนึก บ้างก้อนึกคึกคะนองไปตามฝัน บ้างบอกรักงอนง้อตัดพ้อกัน บ้างก้อฝันจะเป็นเช่น ..กวี.. คนเรามีฝัน ฝันให้ไกล แล้วไปให้ถึง!
9 ธันวาคม 2546 10:08 น. - comment id 189026
ขนาดบทกลอนที่ชื่นชอบ ยังมีแต่ของตัวเอง เลยไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกัน หึหึ
9 ธันวาคม 2546 18:54 น. - comment id 189147
ถึงยังเด็กแต่ก็แต่งได้ดีเท่าที่ได้ คนวัยปลายน่าฉงนระคนสงสัย เป็นกวี แปลว่าปราชญ์ในบทกลอนจะร้อนใจใย หากนานไปก็จะได้เป็นไปเอง
10 ธันวาคม 2546 15:52 น. - comment id 189373
จะไปน้อยอกน้อยใจทำไมเล่า ในเมื่อตัวเราก็รู้ก็เห็น ฉะนั้นโปรดผลิตผลงานทุกเช้าเย็น สักวันหนึ่งคงได้เป็นเช่นกวี *-*ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั้นค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*
30 ธันวาคม 2546 18:52 น. - comment id 196179
ความฝันนั้นใช่เรื่องยาก หากเรามีความสามารถพรสวรรค์ หากไม่มีอย่าท้อต่อชะตากรรม ก็จงหมั่นฝึกฝนจะสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี...
20 มีนาคม 2547 14:37 น. - comment id 233861
ไม่มีใครผิดถูกในความคิด ลองพินิจทุกสิ่งให้ถ้วนถี่ จงภูมิใจแม้ไม่ได้ชื่อว่ากวี แต่เรามีศักดิ์ศรีของตัวเรา ทำในสิ่งที่ดีๆอย่าหยุดฝัน ใครมองไม่เห็นสิ่งนั้นก็ช่างเขา ทำไปเถิดสักวันคงเป็นวันของเรา อย่ามัวเศร้าเพราะคำพูดของใครๆ สู้นะ สู้ตาย!!
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
