ชุ่มฝนฉ่ำใจแนบแก้ม ยิ้มแย้มย่างเยื้องหยอกหยิก ฝนพร่างผ่านฟ้าเซ็นกระซิก ฝนพลิกพุ่มพันธุ์ไม้ร้าง ผลิดอกออกผลต้นรัก สุขนักชื่นจิตมิห่าง แค่เพียงกระจกกั้นกลาง ไม่อาจขวางทางหัวใจ เอียงแก้มแนบเนื้อใกล้ชิด เย็นติดผิวผ่านแก้มใส ส่งสายตามองผ่านไป ฝากหัวใจเดินทางผ่านสายตา กายห่างห่างกายใจใกล้ หัวใจร้อยรักห่วงหา ไม่เห็นต้องอยู่ใกล้ตา เพราะว่าไม่อยู่ไกลใจ 22 พ.ค. 46
8 ธันวาคม 2546 15:00 น. - comment id 188835
ไพเราะมากครับ...
8 ธันวาคม 2546 20:55 น. - comment id 188916
:)
9 ธันวาคม 2546 10:04 น. - comment id 189024
ติรากร ขอบคุณที่แวะมานะคะ tiki ขอบคุณสองเท่าเลยค่ะ :D
9 ธันวาคม 2546 21:07 น. - comment id 189203
กายห่างห่างกายไม่ว่า แต่อุราอย่าห่างไปไหน กายห่างห่างกายไม่เป็นไร แต่ใจอย่าห่างร้างลา *-*กลอนน่ารักดีคะ*-*