เสียงเทียนแลระยิบอยู่ตรงหน้า มันคือความหลังอันเลือนลาของความรักที่ริบหรี่ คราวไหนลมพัดหวิวต้องเปลวเทียนหนาวใจทุกที ฉันรู้ดีว่ามันจะดับลง...เมื่อใด แท่งเทียนเหลืองนวลเล่มหนึ่งนี้ คงรู้ดีใครจะปกป้องประคองไหว เทียนเล่มนี้ก็เหมือนแสงเทียนของหัวใจ ที่ยังไงยังไงมันก็ต้องดับ....อยู่ดี
7 ธันวาคม 2546 17:00 น. - comment id 188498
หากเธอเป็นดั่งเทียน ฉันขอเปลี่ยนตัวเองเป็นถาดรอง แม้ถูกหยาดน้ำตาเทียนหยดจะไม่ร่ำร้อง ขอแค่ได้มองและอยู่ใกล้ ๆ เธอ **แวะมาร่วมแจมด้วยจ้า**
7 ธันวาคม 2546 18:27 น. - comment id 188531
แต่งได้ดีทีเดียวครับ
7 ธันวาคม 2546 22:06 น. - comment id 188621
แสงเทียนอาจมีวันมืดดับ แต่หัวใจเธออาจมีคนรับเอาไว้ ไม่เหมือนแสงเทียนที่ดับลาลับไป เพราะเธอคือแสงใจของใครบางคน *-*กลอนไพเราะ ความหมายดีมากเลยค่ะ*-*