ขอบฟ้า กว้างใหญ่ ใจเหงา ตัวเรา ตัวเขา ห่างหาย ความรัก นับวัน กลับกลาย เริ่มหาย ไปจาก ความจริง แม้ขอบฟ้า กว้างใหญ่ หากใจมั่น เราสองคน จะฝ่าฟัน มันไปได้ ขอให้เชื่อ พี่เถิด อย่าฟูมฟาย ถึงยังไง พี่ก็รัก เจ้าผู้เดียว ดอกไม้ ริมทาง ข้างถนน ถูกคน เด็ดดม แล้วทิ้งขว้าง ถูกคน เหยียบย่ำ ไปตามทาง โดนทิ้งขว้าง โดยไม่มี ใครเหลียวแล สงสาร ดอกไม้ ข้างถนน ที่ถูกคน เด็ดดม แล้วทิ้งขว้าง ใครหนอใคร ช่างใจร้าย กับแม่นาง หากอ้างว้าง มาอยู่นี่ กับพี่ยา สงสาร ทำไม กับดอกไม้ แค่ถูกทิ้ง เอาไว้ ก็เท่านั้น ไม่นานหรอก พี่ยา ในสักวัน ดอกไม้อย่างฉัน จะกลับดี โดยไม่มีเธอ ขอโทษ ดอกไม้ ดอกนั้น ที่ฉัน หลงผิด ชิดใกล้ หัวใจ รุ่มร้อน ดังไฟ ขออภัย เถิดนะ แก้วตา ดวงอาทิตย์ ทอแสง อัสดง ท้องฟ้า มือลง อ่อนล้า สองแก้ม เปรอะเปื้อน น้าตา นั่งคอย เธอมา เหมือนเดิม ผ้านี้ พี่ให้ เจ้านะ เช็ดซะ น้ำตา ไหลเอ่อ พี่ยัง ยืนอยู่ ข้างเธอ ยังรัก ยังเพ้อ เสมอมา ด้วยรักจากพี่ยา........
พิกุลทอง 7 ธ.ค. 2546 00:31 น. - ID 42547 
1269
4
0
7 ธันวาคม 2546 12:20 น. - comment id 188462
อ่านแล้วนึกถึงเพลง ดอกไม้ยังงดงาม ของ ราม จิตติ
7 ธันวาคม 2546 18:38 น. - comment id 188534
ดอกไม้ริมทางข้างถนน ไม่มีแม้คนสงสาร เราขอเกื้อหนุนจุนจาน ขับขานด้วยรักภักดี....ฯ มาทักทายนะคะ...บทกลอนให้ความหมายที่ดีมากค่ะ
7 ธันวาคม 2546 18:43 น. - comment id 188537
หวานจังนะครับ พิกุลทอง
7 ธันวาคม 2546 22:03 น. - comment id 188618
ดอกไม้ริมทางข้างถนน ยังมีคนใส่ให้ให้ห่วงหา ดอกไม้อาจไม่มีราคา แต่ก็ยังมีอุราคนมาสนใจ *-*กลอนน่ารักมากเลยค่ะ*-*
8 ธันวาคม 2546 16:13 น. - comment id 188848
ขอบคุณที่ให้กำลังใจเด่นครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
