ลมเจ้าเอยคิดอย่างไรกับดอกหญ้า ถึงได้มาต้องดอกหญ้าให้สั่นไหว โอ้ดอกหญ้าก็เฝ้าคิดอยู่ในใจ ลมคงใฝ่อยากใกล้ชิดสนิทตน ดอกหญ้าน้อยคิดไปไกลตามใจฝัน แอบแบ่งปันรักให้ลมไม่สับสน ดอกหญ้าน้อยยังคงคิดอย่างเวียนวน ลมแสนกลใยไม่เผยใจสักคำ
5 ธันวาคม 2546 21:02 น. - comment id 188062
เพราะมากๆๆๆๆ
5 ธันวาคม 2546 21:27 น. - comment id 188073
สาธุ เด๋วอ่านจ้า
5 ธันวาคม 2546 22:31 น. - comment id 188088
โอ๊ะ โอ ดันมาผิดทาง เอ๊ย.... กลอนนี้เพราะดีนะ ครายแต่งเนี่ย ฮ่าๆๆ
5 ธันวาคม 2546 22:47 น. - comment id 188089
ก้อดี
5 ธันวาคม 2546 23:25 น. - comment id 188094
ลมพัดมาแล้วก็พัดไปก็อย่างนั้น ใจของฉันหวั่นไหวเมื่อได้ต้อง อยากเก็บสายลมหนาวไว้ครอบครอง แต่คงได้แค่มองลมพัดผ่านไป เนอะลมเนอะ อิอิอิ
6 ธันวาคม 2546 02:50 น. - comment id 188199
ลมพัดพาพัดผ่านมานานเนิน จนหัวใจนั้นเมินไม่เห็นค่า พัดเลยมาเลยไปในทุกวันเวลา ไม่เคยเห็นค่าดอกหญ้าในหัวใจ *-*สายลมไม่มีวันคงทีนะค่ะ อิ อิ กลอนน่ารักมากเลยค่ะ*-*
6 ธันวาคม 2546 15:05 น. - comment id 188287
เพราะจังเลยค่ะ
6 ธันวาคม 2546 20:23 น. - comment id 188341
ขอบคุณนะคะ ที่แวะมาอ่านกลอนของเพนกวินน้อยค่ะ ^^