เธอเมินหน้ามาไล่ใจแทบลั่น เพียงสองวันพลันหลบเลิกคบหา ทิ้งให้ฉันหวั่นไหวในกายา หัวใจล้าลาไปแทบใกล้วาย ฉันฝืนคงทรงกายเลิกก่ายหน้า คิดเสียว่าถ้าดีจริงหญิงไม่หาย คนเมื่อวานผ่านมาไปลาตาย หยุดฟูมฟายวายวอดตลอดมา ถึงวันนี้ที่ฉันนั้นสับสน แม้มีคนดลใจไม่ใฝ่หา หล่อนแค่คนจนใจเลิกไขว่คว้า อยู่เรื่อยมาหาสุขสนุกไป ฉันหมางเมินเพลินใจในชีวิต เลิกลิขิตขีดเส้นเห็นเรื่องใหญ่ แค่ผู้หญิงยิงเรือยืดเยื้อใย คบกันไปใครจรไม่ย้อนคอย
นกตะวัน 29 พ.ย. 2546 08:22 น. - ID 42121 
436
4
0
29 พฤศจิกายน 2546 12:40 น. - comment id 185873
คบกันไปใครจรไม่ย้อนคอย. เขียนได้ดีครับ
29 พฤศจิกายน 2546 19:39 น. - comment id 186047
นั่นแหละคุณนกตะวันคิดถูก อิอิ
30 พฤศจิกายน 2546 02:51 น. - comment id 186179
เยี่ยม !!!
30 พฤศจิกายน 2546 15:22 น. - comment id 186382
ถูกต้องแล้วคนดี กับความคิดครั้งนี้ของคุณ เป็นความคิดที่เกื้อหนุน และก็ถูกต้องจนคุณใช้ได้ดี *-*เป็นความคิดที่ถูกต้องแล้วค่ะ กลอนไพเราะเหมือนเดิมนะค่ะ*-*
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
