ฉันลืมตาดูโลกมาก็นาน เห็นผู้คนพ้นผ่านไปเท่าไหร่ มีหลายคนจดจำจนขึ้นใจ มีหลายคนลืมไปไม่เคยจำ วันคืนเริ่มจากตะวันส่อง แล้วก็ล่องลงมาเป็นมืดค่ำ หลายสิ่งหลายอย่างที่เคยทำ กลับไม่เคยจะจำซักเวลา แต่วินาทีที่พบเธอ กลับเหมือนได้เจอสิ่งล้ำค่า คนเป็นล้าน...ผ่านสายตา แต่กลับเก็บภาพเธอมา...อยู่ในใจ มันแปลกไหม..พรหมลิขิต แค่เวลาน้อยนิดก็คิดได้ เธอเป็นหนึ่งในล้านที่ผ่านไป แต่เป็นหนึ่งในใจที่ฉันจำ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อในเรื่องนี้ ความรู้สึกดีๆยิ่งตอกย้ำ ยิ่งได้พูดจากสองสามคำ พรหมลิขิตยิ่งทำให้ป่วนใจ ฉันเจอคนมาตั้งมาก แต่ไม่ยักจะหวั่นไหว เธอจึงเป็นคนสำคัญของหัวใจ ที่มีค่า...มีความหมาย..กว่าหลายคน ------------------------------------------------------- จริงมั้ยครับ..คนที่เรารักเนี่ย จะโดดเด่นขึ้นมาทันที ทั้งๆที่เราก็เจอคนมาตั้งเยอะนะ เออ..คนนี้แหละ..ใช่เลย
21 พฤศจิกายน 2546 11:28 น. - comment id 183489
นี่คือ ชีวิตของผมเลยนี่ T_T
21 พฤศจิกายน 2546 14:17 น. - comment id 183560
เห็นด้วย กับคุณ จับจิต เพราะตรง กับชีวิต ของผม นี่คือ ปรัชญา คำคม ที่ผม ยึดไว้ ในใจมา
21 พฤศจิกายน 2546 21:46 น. - comment id 183674
อ้าว .. โรคนี้หายเร็วจัง เพิ่งจะอกหักไม่นานนี่นา .. อย่างนี้ต้องเรียกว่าก๋วยเตี๋ยวเป็ดสื่อรัก
21 พฤศจิกายน 2546 23:09 น. - comment id 183714
ถูกต้องที่สุดคับ..ผมเห็นด้วยอย่างแรง!
22 พฤศจิกายน 2546 01:21 น. - comment id 183818
คนเป็นล้านผ่านมาไม่จำจด ไม่ปรากฎในพะวังช่างแปลกหนา แต่สำหรับตัวเธอเหมือนเคยพบมา เพียงแค่สบตาก็รู้เลยหนาว่าคือเธอ *-*ใช่ค่ะใช่ ถูกต้องแล้วค่ะ กลอนหวานมากเลยค่ะ ไพเราะอีกตั้งหากซิค่ะ*-*
22 พฤศจิกายน 2546 12:58 น. - comment id 183935
.. หวาน มากๆ เรย นะคะ .. . เด๋ว ทีม ต้องลอง ไป ร้าน ก๋วย เตี๋ยว เป็ดมั่งละ .. .. เผื่อ จาเจอ อย่างคุง burst ..อิอิ .. มา ทักทาย นะคะ .. .. อิอิ