จากวันนั้นที่เราได้ร่ำรา คราบน้ำตาฉันยังไม่จางหาย ยังคงจำหนึ่งคำคำสุดท้าย รักนั้นสายเกินกว่าจะเป็นจริง คิดทีไรทำได้เพียงแต่เจ้บช้ำ ทุกคืนร่ำคร่ำครวญดั่งผีสิง ท่ามกลางความอ้างว้างไม่ไหวติง ขอเพียงสิ่งเศษเสี้ยวใจช่วยบรรเทา คงเป็นเพราะเธอคงพบใครคนหนึ่ง คนที่ซึ่งช่วยให้ใจเธอคลายเหงา ความรักจากใจฉันคงแค่เงา มันคงเก่าคงไม่เข้ากับใจเธอ
ราเมือก 19 พ.ย. 2546 15:40 น. - ID 41702 
13026
3
0
19 พฤศจิกายน 2546 16:36 น. - comment id 183131
มันขึ้นรา กำลังเอาน้ำร้อนลวกอยู่อะ
21 พฤศจิกายน 2546 00:38 น. - comment id 183420
รักของฉันเป็นแค่รักโบราณ ที่เธอนั้นไม่เคยต้องการเลยใช่ไหม เพราะรักของฉันมันโบราณมันเก่าเกินไป จนเธอไม่เก็บเอามาใส่ใจหรือไงคนดี *-*กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชอบคำว่า รักโบราณมากเลย*-*
21 พฤศจิกายน 2546 17:38 น. - comment id 183589
รักของคนไม่เคยรู้กับค่ารัก น้ำตาหักบอกความรักฉันมันเฉย มันโบราณคร่ำครึ...ไม่หนุกเลย หน้าเฉยเมย...ทิ้งกันไป..ใจลืม..ดง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
