ทั้งเจ็บทั้งปวดรวดร้าว เมื่อเขามาทิ้งมาขว้าง เป็นสิ่งเป็นของถูกวาง เป็นรักจืดจางร้างลา ร้องไห้ใจขาดพลาดรัก อกหักช้ำทรวงโหยหา ทำไม..ทำไม..ต้องลา เพียงฉันหลั่งน้ำตา..เธอสุขใจ ทำไมเป็นฉันต้องตรม ขื่นขมอมทุกข์สุขหาย เห็นฉันหมดค่ามลาย สุดท้ายเป็นฉันตรอมตรม
16 พฤศจิกายน 2546 01:25 น. - comment id 182029
ทำไมต้องเป็นฉัน ที่เศร้าจาบัณย์เมื่อเขาหันหนี ทำไมต้องเป็นฉันหรือฉันนั้นไม่ดี เขาเลยมาหน่ายหนีหนีไกล ***แวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ เจ็บได้ก็หายเจ็บได้เหมือนกันค่ะ อย่าคิดมากเลยค่ะ***
17 พฤศจิกายน 2546 13:24 น. - comment id 182406
ก็อยากให้มันจบลงไปกับความเจ็บปวดนะ แต่....เขายังกลับมาเหมือนให้หวัง มาปลอบห่วงใยให้พลัง ครั้งฉันจะหวังกลับเดินจากไป