หากการก้าวเดินไปข้างหน้าของเธอ มันทำให้ต้องพลั้งเผลอหลงลืมฉัน ลืมหน้าที่ของคนรักที่เธอควรให้ความสำคัญ ฉันก็คงไม่อาจยอมรับมันด้วยความเข้าใจ การใช้ชีวิตอยู่ภายใต้สังคม มัวเมากับค่านิยมอะไรใหม่ๆ คนที่รักเธอคนเก่าได้แต่ปวดร้าวน้อยใจ เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่เธอจะหยิบยื่นความใส่ใจคืนมา การมีลมหายใจเอาไว้แต่เฝ้ารอ รู้ไหมบางทีมันก็ท้อเหว่ว้า จะต่างกันไหมหากฉันเลือกแก้ปัญหาด้วยการเลิกรา หยุดการเป็นสิ่งขวางตาหรือภาระที่หนักหนาตลอดกาล
ยาหม่อง 11 พ.ย. 2546 18:23 น. - ID 41305 
988
2
0
11 พฤศจิกายน 2546 18:35 น. - comment id 180587
คนบางคนเดินด้วยกันด้วยการก้าวตามกัน คนหลายคนเดินด้วยกันด้วยการก้าวเคียงกันแต่ก็ขัดขากัน คนบางคน เดินไปสะเปะสะปะแต่ก็เดินด้วยกัน และบางคน รุ้ว่ามาด้วยกันแต่หาไม่ค่อยเจอ ชีวิต... กลอนเพราะค่ะ
12 พฤศจิกายน 2546 23:49 น. - comment id 180958
ฉันก็คงเป็นแค่ผู้หญิงไร้ค่า ที่เธอไม่เคยห่วงหาหรือมาสน เป็นแค่คนคนหนึ่งที่เธอแวะมาปะปน แต่แท้ในกมลเธอไม่เคยให้ความสนใจ ***กลอนบทนี้โดนความรู้สึกจังเลยค่ะ ชอบมากเลยค่ะ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
