จบภาระของคนไร้ค่า

ยาหม่อง

หากการก้าวเดินไปข้างหน้าของเธอ
มันทำให้ต้องพลั้งเผลอหลงลืมฉัน
ลืมหน้าที่ของคนรักที่เธอควรให้ความสำคัญ
ฉันก็คงไม่อาจยอมรับมันด้วยความเข้าใจ
การใช้ชีวิตอยู่ภายใต้สังคม
มัวเมากับค่านิยมอะไรใหม่ๆ
คนที่รักเธอคนเก่าได้แต่ปวดร้าวน้อยใจ
เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่เธอจะหยิบยื่นความใส่ใจคืนมา
การมีลมหายใจเอาไว้แต่เฝ้ารอ
รู้ไหมบางทีมันก็ท้อเหว่ว้า
จะต่างกันไหมหากฉันเลือกแก้ปัญหาด้วยการเลิกรา
หยุดการเป็นสิ่งขวางตาหรือภาระที่หนักหนาตลอดกาล				
comments powered by Disqus
  • tiki

    11 พฤศจิกายน 2546 18:35 น. - comment id 180587

    คนบางคนเดินด้วยกันด้วยการก้าวตามกัน
    คนหลายคนเดินด้วยกันด้วยการก้าวเคียงกันแต่ก็ขัดขากัน
    คนบางคน เดินไปสะเปะสะปะแต่ก็เดินด้วยกัน
    และบางคน รุ้ว่ามาด้วยกันแต่หาไม่ค่อยเจอ
    
    ชีวิต...
    
    กลอนเพราะค่ะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    12 พฤศจิกายน 2546 23:49 น. - comment id 180958

    ฉันก็คงเป็นแค่ผู้หญิงไร้ค่า
    ที่เธอไม่เคยห่วงหาหรือมาสน
    เป็นแค่คนคนหนึ่งที่เธอแวะมาปะปน
    แต่แท้ในกมลเธอไม่เคยให้ความสนใจ
    
    ***กลอนบทนี้โดนความรู้สึกจังเลยค่ะ  ชอบมากเลยค่ะ***

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน