ฝากหัวใจไปกับลม พรมจุมพิตผ่านห้วงหาว อ้อนคำหวานผ่านดวงดาว ที่พร่างพราวบนฟ้าไกล ฝากความห่วงอาทร คำเว้าวอนแสนอ่อนไหว ผ่านเพ็ญจันทร์ผ่องอำไพ ห่วงหวงใยไม่มีจาง ฝากไฟเสน่หา สุมอุรามิซาสร่าง ผ่านคืนวันอันเลือนราง เหงาอ้างว้างเพียงเดียวดาย ฝากรักและคิดถึง อบอุ่นซึ้ง...ซ่อนความหมาย เร้นหลังรุ้งเลื่อมพราย โลกสลายใจเหมือนเดิม
9 พฤศจิกายน 2546 17:05 น. - comment id 179922
อบอุ่นจัง..ภาษาสวยมากๆ คับ..^_^
9 พฤศจิกายน 2546 18:14 น. - comment id 179951
ไอ้เลว!!! แกไม่เข้าใจหรอกว่าเรารักการแต่งกลอนมากแค่ไหน อยู่ใครอยู่มันไม่ได้เหรอ ทำไมต้องมาก่อกวนกันด้วย เราเริ่มเข้าใจแล้วหล่ะว่าทำเพื่อนๆถึงพากันเกลียดแก เพราะเป็นอย่างนี้นี่เอง ซีเรียสนะโว้ย ไม่ตลกด้วยหลอก ช่างเถอะ เราก็พอเข้าใจเพราะพระพุทธองค็ท่านสอนว่า คนเราก็เปรียบเหมือนกันบัว 4 เหล่า แกก็คงเป็นพวกที่จมปลักอยู่ในโคลนตม พูดไปยังไงก็เท่านั้น ยังไง ขอสาปแช่ง ไว่ก่อนแล้วกัน ถ้าแกเข้าไปแม้แต่คลิกดูบทกลอนเราก็ขอให้แกสอบตกทุกวิชา มีแต่เรื่องร้ายๆ ผ่านเข้ามาในชีวิตด้วยเทอญ สาธุ.. ขอให้คำสาปแช่งนี้เป็นจริงด้วยเทอญ
9 พฤศจิกายน 2546 22:20 น. - comment id 180066
ฝากรักและคิดถึง ฝากคนึงและห่วงหา ฝากให้เธอทุกเวลา ฝากห่วงหาและห่วงใย ***เป็นกำลังใจให้นะค่ะ***
10 พฤศจิกายน 2546 12:37 น. - comment id 180166
อ่านแล้วทำให้นึกถึงเพลงเก่า จำได้เลือนลาง .พี่ฝากหัวใจ ไว้ที่บนหมอน เมื่อยามน้องหนุนนอน.....
12 พฤศจิกายน 2546 10:13 น. - comment id 180706
สำหรับ 183108 งง....งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เกิดอะไรขึ้น ท่านมาจากไหน ไม่เข้าใจเลย ฝากเวบมาสเตอร์ดูแลที เพื่อนคนอื่นขอบคุณน่ะ สำหรับกำลังใจ ขอบคุณจริงๆ