เธอคือทุกสิ่ง เป็นตัวจริงแห่งความรักของฉัน เป็นความอบอุ่นของดวตะวัน ส่องประกายในหัวใจกันตลอดมา เธอคือรอยยิ้มของดวงดาว สร้างความงดงามทุกคราวให้กับท้องฟ้า เป็นสายลมผ่านยามมีน้ำตา พัดพาความร้าวล้าให้บางเบา แล้วถ้าไม่มีเธอ ฉันจะอยู่ได้อย่างไรเหรอกับความว่างเปล่า กลับมาเถอะสู้คืนวันที่มีค่าของเรา อย่าปล่อยให้ทุกอย่างเป็นแค่เงา..อย่าปล่อยให้ฉันปวดร้าวอีกเลย
4 ตุลาคม 2544 12:00 น. - comment id 13681
เห็นด้วยเลยค๊าบ
4 ตุลาคม 2544 20:39 น. - comment id 13697
อืม....เพราะจ๊ะ...ยังแคร์..หวานปนเศร้า
5 ตุลาคม 2544 00:03 น. - comment id 13715
กลอนหวานมาก และก็ดูเศร้าจังเลย
5 ตุลาคม 2544 04:46 น. - comment id 13750
การขาดบางสิ่งที่มีค่าที่สุด ถึงไม่อาจทำให้หมดลมหายใจ แต่ก็เหมือนมีลมหายใจ ที่เจ็บปวดที่สุด แต่การขาดบางสิ่ง ที่ไม่มีค่าที่สุด ... ถึงแม้ไม่อาจทำให้ ใจของเราขวนขวาย แต่ก้อเหมือนมีลมหายใจ ที่ยังรู้สึกขาดหายไป
5 ตุลาคม 2544 06:14 น. - comment id 13767
เศร้าจังเลยนะ แต่การขาดอะไรบางอย่างไปบางทีอาจจะทำให้เราเข้มแข็งขึ้นได้นะ
5 ตุลาคม 2544 07:31 น. - comment id 13771
ขอบคุณ web wizardz...z มากค่ะ เห็นด้วยเนอะๆๆ อิอิ//ขอบคุณพี่โคลอนค่ะ @^^@//ขอบคุณคะน้ามากๆเลยค่ะ หวานปนเศร้า เศร้าปนยังแคร์ อิอิ งง//ขอบคุณพี่ชอบแพ้มากเลยย ต่อได้อึ้งเลยอ่ะค่ะ//ขอบคุณลีนด้วยนะคะ ยังแคร์ก็จะต้องเข้มแข็งขึ้นให้ได้@^^@
10 ตุลาคม 2544 22:11 น. - comment id 14319
จริงปะยังแคร์ที่พูดอะ(เธอคือทุกสิ่ง)อิอิ ลุงป๋องขอ เป็นเพียงสายลมแล้วกันนะ จาช่วยบรรเทาความร้อนให้ยังแคร์ (ร้อนจัยงะ) อิอิ สู้ๆนะนาชิ
11 ตุลาคม 2544 11:25 น. - comment id 14460
ขอบคุณค่ะ ลุงกาป๋องงงง