ได้กินเค้ก ช้อกโกแลต แสนอิ่มอก หน้าเค้กปก ด้วยครีมนุ่ม ชุ่มชั้นหนา สีเค้กดำ ดุจฟ้า ไร้ดารา โอ้แก้วตา พี่รักนุช สุดหัวใจ จะว่าไป ใช่พี่ นี่จะแกล้ง ที่แสดง เป็นอยู่ รู้บ้างไหม เห็นเจ้าเข้า พี่ชื่น รื่นฤทัย เจ้าเฉยไป พี่ก็เศร้า เฝ้าคอยดู พอได้รู้ เค้กนั้น มันของนุช ยินดีสุด แสนปลื้ม ลืมรูหู อยากจะบอก ออกไป ไอเลิฟยู แล้วไม่รู้จ ะบอกไง ไอด็อนท์โนว์ อีฟยูด็อนท์ ไล้ก์มี พี่คงช็อค พูดไม่ออก หรอกน้อง ต้องร้อง โห !! ถ้าเจ้ารัก พี่สักนิด จิตใจโต ไม่ได้โม้ มั่วมุ่ง เหมือนยุงบิน หยิบเค้กขึ้น ขบเคี้ยว เรียวด้านหน้า รสทิพทย์ทา ไปทั่ว ทั้งตัวลิ้น แม้ว่าเจ้าเอา ข้าวเม่า มาให้กิน พี่แทบบิน บนฟ้า น่ายินดี กำลังกินอยู่ ดีดี เหมือนผีหลอก เสียงก๊อก ก๊อก บอกดัง ข้างหลังพี่ พอหันกลับ มองไป ใจยินดี เป็นคนดี พี่แอบปลื้ม ทุกคืนวัน เปิดประตู ออกไป ในใจคิด ประหวั่นจิต เมื่อเห็นเจ้า ที่เฝ้าฝัน เจ้ายื่นแก้ว ตรงหน้า ออกมาพลัน พี่ไม่ทัน ได้เอ่ย เผยความใน เจ้าก็หัน หน้ากลับ ลับตาแล้ว โอ้เจ้าแก้ว จะให้ พี่ทำไฉน พี่มีความ หลายอย่าง อยู่ข้างใน แต่ตกใจเห็น หน้าเจ้า เนาว์คนงาม นุชเดินห่าง ออกไป ไกลซะแล้ว ปล่อยพี่แก่ว ยืนเก้อ ละเมอถาม ใจพี่ลอย แนบชิด คอยติดตาม โอ้แม่ทราม วัยพี่ มิมีแล ฉงนงง งมงวย ทำขวยเขิน เจ้านั้นเดิน ดุ่มไป ไม่กลับแน่ พี่ชะเง้อ สอดส่อง สายตาแล โง่แท้แท้ พลาดโอกาส ประกาศใจ ถ้าได้คุย อย่างที่คิด สักนิดหน่อย คงไม่กร่อย อย่างนี้ ดีใจหาย เจ้ารีบหัน กลับไป ทิ้งพี่ชาย งงไม่หาย ตายห่า ช่างบ้าบอ เห็นเจ้าเดิน เข้าห้องแลบ แปลบในอก น้ำตาตก ทำอย่างไร ดีละหนอ ถึงจะได้ เจ้านั้น มาเคลียคลอ จะปั้นหม้อ ปั้นไห ให้ใจเพลิน อยู่ห้องแอร์ นานนาน สะท้านจิต ออกไปบิด ขี้เกียจ เฉียดเดินเหิน วนเวียนผ่าน ไปมา พาให้เพลิน ใช่ล่วงเกิน กินกัน มันมั่วมา แกล้งเดินผ่าน หน้าห้อง น้องนุชอยู่ แอบเฝ้าดู เฝ้าเพ้อ ชะเง้อหา ขอให้ได้ เห็นนุช สุดโสภา ให้พี่ยา ทำอะไร ไม่หวั่นเกรง ด้วยคิดมาก อยากพบเจ้า เอาล่ะวะ ! ตะลุยดะ ดันไป ใจมะเส็ง แล้วมันจะ เป็นอย่างไร เดี๋ยวรู้เอง ไม่ต้องเร่ง รีบร่าน สำราญใจ พอพี่ก้าว เข้าไป ใครกันหนอ เป็นเสียง น. แนนถาม ตามวิสัย ได้ยินเสียง คนเข้านอก หรือออกใน คงสงสัย จึงเอ่ยถาม ตามอารมณ์ พี่จึงโผล่ หน้าไป ให้ได้เห็น แม่เนื้อเย็น งามย้อย แม่หอมขม เป็นบุญพา พี่ยา มาได้ชม ได้ดอมดม ชมชิน สนิทกัน พี่เป็นชาย จากเมืองชล คนรักเจ้า พี่รักเนาว์ น้องแน่ ไม่แปรผัน รักจริงจริง ไม่กลิ้งกลอก มาหลอกกัน แม่จอมขวัญ อย่าแระแวง แก้มแดงเลย อันตัวพี่ เห็นน้อง แล้วต้องจิต ไม่ได้คิด จะจีบ กันเฉยเฉย แต่อยากให้ อยู่ด้วยกัน อย่างนั้นเลย เจ้าทรายเฉย โฉมสะร่าง กระจ่างใจ พี่สัญญา ไม่ทำน้อง ต้องหมองจิต พี่นี่คิด จริงจัง ดังน้ำไหล จากที่สูง สู่ที่ต่ำ อยู่ร่ำไป เจ้าจงได้ เชื่อพี่ แล้วดีเอย...
เมธี หล่อประจักษ์ศิริ 8 พ.ย. 2546 01:03 น. - ID 41127 
4790
3
0
8 พฤศจิกายน 2546 01:14 น. - comment id 179419
สุดยอดเลยค่ะ แต่งได้ดีมากๆๆๆเลย นี่ถ้าน้องนุชรู้คงเป็นปลื้มเหมือนกันนะค่ะ
8 พฤศจิกายน 2546 01:30 น. - comment id 179423
ผมเพิ่งเห็นว่าสะกดผิดหลายคำเลย ต้องประทานโทษด้วยครับ คราวต่อไปจะเช็คให้ดีกว่านี้
8 พฤศจิกายน 2546 01:35 น. - comment id 179425
ความผิดพลาดเกิดขึ้นได้เสมอค่ะ ผู้หญิงไร้เงาผิดพลาดบ่อย ๆ เหมือนกันค่ะ ฉะนั้นไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ เป็นเหมือนกันทุกคนเลยค่ะ เชื่อซิค่ะ
8 พฤศจิกายน 2546 12:44 น. - comment id 179470
ขนมไข่ที่เค้าขายริมทางเดิน พี่คงเมินเดินไกลใจไม่แล อยากเป็นเค้กแสนอร่อยชะเง้อแง้ ขอเพียงแค่หันมาชิมคงอิ่มใจ แวะมาทักทายค่ะ อ่านกลอนเรื่องเค้กช๊อกโกแลตแล้ว เขียนน่ารักดีน่ะค่ะ ถึงแม้จะมีคำผิดไปบ้าง ก็ไม่เป็นไร ^_^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
