เราเอ่ยคำร่ำลากันแล้ว..ฉันจำได้ หนึ่งคืนผ่านไป..กับน้ำตาเปียกหมอน หนึ่งเดือนผ่านไป...ฉันยังแอบร้องไห้ก่อนนอน หนึ่งปีผ่านไป..หัวใจยังไหวอ่อน...ไม่คลอนคลาย ฉันยังจำสัมผัสที่แสนอบอุ่น... มองเห็นภาพที่เคยคุ้น...ใกล้ใกล้ ได้ยินคำว่ารักเบาเบา...จากที่แสนไกล ยังพบเธออยู่ตรงกลางใจ...ทุกวัน กี่นาที กี่เดือนปี ผ่านไป อีกนานแค่ไหนที่ใจฉัน จะไม่เหลือความรู้สึกใดให้ผูกพัน หรือว่าวันนั้น..จะไม่มีวันผ่านมา เธอจะรู้ใหม...คนเคยรัก ว่าการลืมเธอมันยาก...นักหนา ความรักไม่อาจลบได้ด้วยน้ำตา ฉันจึงปล่อยใจให้คิดถึงเธอตลอดมา..และอาจจะ..ตลอดไป
Sydney 4 พ.ย. 2546 00:59 น. - ID 40917 
704
2
0
4 พฤศจิกายน 2546 19:41 น. - comment id 178621
ใครคือเธอคนนั้นเล่า ไม่บอกเขาเขาจะรู้ชื่อได้ยังไงคะ
4 พฤศจิกายน 2546 21:40 น. - comment id 178658
จะรักกัน เขาว่ายากแสนยากแล้วเชียว แต่ก็พ่ายต่อความเจ็บปวดที่พยายามจะลืม ..
5 พฤศจิกายน 2546 15:42 น. - comment id 178803
เธอเป็นคนในใจที่ใฝ่หา เธอเป็นคนในอุราที่ยึดมั่น เธอเป็นคนที่ฉันไม่ลืมกัน เธอเป็นคนสำคัญที่ฉันนั้นห่วงใย ***กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่ก็เศร้ามากเลยเช่นกัน มาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
