...ขี่ไม้กวาดท่องไป ทุกหนแห่ง ตราบใดที่ หัวใจสีแดง จะใฝ่หา จะเที่ยวให้สนุก ทุกเวลา จนกว่าจะเจอ ที่ถูกใจ ...เพราะโลกนี้ มีสีสัน ที่ฉันหลง แต่ไม่รู้จะลง ไปอยู่ตรงไหน ก็ได้แต่บิน แล้วเล็ง เรื่อยเรื่อยไป สักวันหนึ่งคงได้ พบเจอ ...................ูู^-^........................ ..........................................
3 พฤศจิกายน 2546 18:16 น. - comment id 178337
จะโผผิน บินถลา ร่อนตรงไหน จะถูกใจ ในจิต เจ้าคมขำ เดี๋ยวผมฟู ถูกแดดส่อง ต้องด่างดำ พี่ขอย้ำ ถลำตรง ลงซักที
3 พฤศจิกายน 2546 20:55 น. - comment id 178377
...เห็นเรนเปล่าร่า... แบบว่า..โปกมือหย่อยๆ... ..แค่..เรนตัวน้อยๆ.... ..มัยปล่อย... ให้..ตาปรอยย รอ..ร่า...อิอิอิ.. บทกลอนน่ารักจัง... เรนชอบ...นะคะ.. ..ขอบคุณ..ที่แวะไปทักทายเรน นะคะ..
3 พฤศจิกายน 2546 21:32 น. - comment id 178407
ขี่ไม้กวาดท่องไปในโลกหล้า เพื่อตามหาคนที่ฉันนี้หวัง ว่าจะพบใกล้ชิดติดจีรัง เพื่อให้ใจได้ฝากฝั่งรักให้เธอ ***กลอนน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง ยังไงขอให้เจอเร็ว ๆ ด้วยนะจ๊ะ***
4 พฤศจิกายน 2546 09:56 น. - comment id 178470
บินมาลงตรงนี้ก็ได้ ที่หน้าบ้านฉันไงจะรออยู่ บินมาเลยนะจะรอหน้าประตู เอ..แล้งมาดามมดจะรู้ได้ไง...ว่าบ้านหลังไหนกัน
4 พฤศจิกายน 2546 13:46 น. - comment id 178523
บ้านพี่ทิกิมีให้นั่ง บ้านไซเบอร์ละมั้งนั่งได้ไหม?? ที่บางกอกซิตี้พอดีไป เขียนกลอนได้นะน้องมาดามมด