นั่งเหงามองแผ่นฟ้าแปรมืดมิด หนึ่งชีวิตที่นั่งเหม่ออยู่ตรงนี้ ใจคิดถึงคนึงหาเธอคนดี เวลานี้เธอจะคิดห่วงถึงใคร ละอองรักใส่ไออุ่นปล่อยลอยล่อง ประคับประคองไม่ให้จางลับสลาย ส่งให้เธอโอบกอดเอื้อมหัวใจ เผื่อกายเธอจะรู้สึก....นึกถึงกัน
29 ตุลาคม 2546 21:20 น. - comment id 177168
นั่งเหม่อมองจ้องนภาเวหาหล มีดาวปนพร่างพรายประกายขาว ลมพัดหวิวปลิวแว่วอย่างแผ่วเบา คิดถึงเจ้านงนุชสุดจะทน..... คิดถึงก็โทรหาสิครับ
29 ตุลาคม 2546 22:17 น. - comment id 177207
หวานแหววดีแท้ค่ะ :)
29 ตุลาคม 2546 23:18 น. - comment id 177253
พี่มาเป็นกำลังใจให้น้องเบนซ์ของพี่นะครับ
30 ตุลาคม 2546 00:50 น. - comment id 177308
ละอองรักตรงนี้ที่ฉันเห็น เป็นละอองเย็นเย็นฉันเห็นอยู่ เป็นละอองที่ฟูฟ่องและเพื่องฟู ที่มีอยู่คือละอองคล้องอุ่นไอ ***กลอนน่ารักมากเลยค่ะ***