> **************************************************** ฟ้ามืด..มัวฝน..ลมกรรโชก หากอุปโลก..ดั่งโลกาสนั่นไหว หากตรองคิด..ไม่ผิดเพี้ยนไปจากใจ หากต้องไกล..แสนไกล..จากใจเธอ ฟ้าครึ้ม..ฝนพรำ..ร่ำในอก สุดรันทด..อกตรม..ที่มัวเผลอ สุดจะเจ็บ..แค้นใจ..ที่ปล่อยเพ้อ แอบเก็บใจ..ไว้ให้เธอ..คนหลอกลวง *****************************************************
27 ตุลาคม 2546 21:17 น. - comment id 176616
ในชีวี มีเหล้าดี นารีรัก คอยฟูมฟัก ยามฉันเหงา และเศร้าใจ ก็พอแล้ว กวีขี้เมา
27 ตุลาคม 2546 23:09 น. - comment id 176664
แม้ว่าเธอจะเป็นคนหลอกลวง ที่ทำให้ฉันติดบ่วงความห่วงหา ก็ทำให้ฉันนั้นมีเธอเสมอมา ไม่เคยลืมเธอสักคราคนหลอกลวง ***กลอนน่ารักดีนะค่ะ แต่ก็เศร้าจังเลยค่ะ***
28 ตุลาคม 2546 14:58 น. - comment id 176809
คุณกวีขี้เมาเจ้าคะ--ความต้องการของคนเราแตกต่างกัน บางคนต้องการเพียงความสุขที่ฉาบฉวย..แต่บางคน.ต้องการความสุขที่ยั่งยืนและมั่นคงเจ้าคะ..อิอิ ผู้หญิงไร้เงา--ขอบคุณเจ้าค่ะสำหรับคำชม..เศร้าปนน้ำตา ถึงจะเรียกว่าค่าของมารยาหญิง..อิอิ..มั่วนิ่มชมัดยัยซ่าเนี้ย ๑-_-๑