อ่านจดหมายใจสั่นหวั่นดวงจิต ไม่คาดคิดขวัญตามาเป็นอื่น คำสัญญาแต่หลังไม่ยั่งยืน ใจสะอื้นฝืนทน...ฉันคนแพ้ พับจดหมายใส่ซองอย่างหมองเศร้า ภาพเก่าเก่าสะท้อนซ่อนรอยแผล ลามหัวใจผุกร่อนจนอ่อนแอ ฉันเพียงแค่ธุลีที่เธอเมิน เนื้อจดหมายใจความล้วนหยามหมิ่น ...ดาวกับดินดูต่างราวห่างเหิน เราทั้งสองผูกพันโดยบังเอิญ มิอาจเดินร่วมทางเคียงข้างกัน... ปล่อยจดหมายลงพื้นอย่างขื่นขม คงสาสมความผิดที่คิดฝัน เป็นกระต่ายหมายปองครองคู่จันทร์ จึงนับวันยิ่งห่างยิ่งร้างลา หยิบจดหมายกำไว้ในมือแน่น ใจสุดแสนโศกตรมสมน้ำหน้า เราต่างใช้ลายมือสื่อวาจา จึงยากกว่าสื่อถึงซึ่งความใน ฉีกจดหมายโยนทิ้งยิ่งรันทด ฉันรับบทคนหมองนั่งร้องไห้ อิ่มน้ำตาอาภัพ...ประทับใจ ที่ ดินได้อกหักเพราะรัก ดาว
26 ตุลาคม 2546 13:55 น. - comment id 176347
ก็ซึ่งดีคะ ชอบมาก
26 ตุลาคม 2546 14:55 น. - comment id 176357
ซองพร้อมตรา แสตมป์ติด คิดห้าบาท เธอประกาศ เลิกทาง ห่างหันหนี เราพบกัน เป็นฝันร้าย ร้าวชีวี เศร้าฤดี พี่คนจน ทนซ้ำทรวง
26 ตุลาคม 2546 21:11 น. - comment id 176455
โอ้..อ่านแล้วอินดีจัง เศร้าอ่ะค่ะ แง้ ๆ อยากร้องไห้ (แบบว่าอินสุด ๆ) ชอบค่ะ แต่งได้ดีมากเลย :)
26 ตุลาคม 2546 21:17 น. - comment id 176457
รับจดหมายจากไปรษณีย์ เป็นจดหมายของคนดีที่ส่งหา แต่เนื้อในจดหมายข้อความว่า เราขาดกันนั้นหนาเหมือนใจ เก็บจดหมายนั้นไว้ด้วยใจซ้ำ เธอคนทำฉันจนเจ็บหนาวเหน็บให้ แต่ก็ยังแสนจะยินดีที่หัวใจ ที่เธอยังบอกลาฉันไกลไม่เหมือนเดิม ***กลอนคุณไพเราะมากเลยค่ะ อ่านแล้วอินเหมือนคุณตามฝันเลยค่ะ แต่ก็เป็นแค่กลอนอยู่ดีจริงไหมค่ะ***
26 ตุลาคม 2546 21:28 น. - comment id 176465
เยี่ยมครับ พลอยเศร้าไปด้วย.