อย่าเฉยเมยเหมือนคนไม่เคยพบ อย่าทำหลบสายตาเจอหน้าฉัน ทำอย่างนี้ไม่รักษาน้ำใจกัน ทั้งที่ฉันนั้นทำดีตลอดมา คงได้พบคนดีกว่าพี่แล้ว ขอตะแหง่วอย่าทำเหมือนอย่างฉัน จงถนอมน้ำใจกันและกัน ให้ทั้งสองครองรักมั่นตลอดไป นับว่าเป็นวาสนาที่มาพบ แต่การจบลงนั้นมันแสนเศร้า เป็นเพราะเราสองนั้นหูเบา ไปหลงเชื่อคนงี่เง้าเราแตกกัน สักวันหนึ่งจะซึ้งน้ำใจพี่ ที่ภักดีต่อเธอมิเหินห่าง แต่ได้กลับมาความจืดจาง จึงเป็นเหตุความเหินห่างแยกทางกัน ไม่เป็นไรชาติใหม่คงได้พบ ขอน้อมนพวันทาเทวาใหญ่ จงรับรู้ความจริงของหัวใจ ที่สายรุ้งมอบให้ใครบางคน
25 ตุลาคม 2546 20:04 น. - comment id 176213
เอ...ตะแหง่วเกี่ยวไรด้วยอ่ะ น่าฉงฉัย อิ อิ อย่าคิดมากดิสายรุ้ง แล้วเค้าคงเห็นความดีของสายรุ้งสักวัน ตะแหง่วเอาใจช่วยนะ...
25 ตุลาคม 2546 22:34 น. - comment id 176246
แวะมาอ่านบทกลอนครับ
25 ตุลาคม 2546 22:34 น. - comment id 176247
แวะมาอ่านบทกลอนครับ
26 ตุลาคม 2546 19:10 น. - comment id 176390
ใจดวงเดียวดวงนี้ที่เป็นอยู่ มีเธอนั้นคอยเฝ้าดูอยู่ชิดใกล้ และใจดวงเดียวดวงนี้ของหัวใจ มีเธออยู่ข้างในตลอดไปเสมอมา ***เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ***