- - แค่ผ่านมา - -

มาแตง


เป็นแค่ใครที่ก้าวเข้ามา
เพียงเพื่อให้เธอไม่รู้สึกว่า - - - โลกนี้เงียบเหงา
      - - - เวลาที่มีค่าของฉัน - - - 
เธอกลับมองเห็นมันเป็นแค่เศษเงา
ฉันที่เธอเลือกเอา - - - ก็เป็นแค่ตุ๊กตาแก้เหงาเท่านั้นเอง
เป็นความผิดฉันหรือเปล่า?
ที่เผลอก้าวข้ามา - - - ให้เธอข่มเหง
ความบังเอิญที่พาฉันเดินมาหาเธอเอง
 - - - มันเป็นเพราะบทรักบรรเลง - - - 
หรือเธอตั้งใจจะข่มเหง - - - ทำร้ายกัน
เป็นแค่ใครที่ก้าวเข้ามา
ด้วยความบังเอิญของเวลา - - - ที่เธอพบฉัน
ไม่โทษเธอหรอกคนดี - - - ที่สร้างทางเดินชีวิตนี้ให้เงียบงัน
 - - - เพียงแค่ต้องการคำตอบสั้น สั้น - - - 
ว่าที่ผ่านมาทั้งหมดนั้น - - - ฉันควรเรียกมันว่าอะไร
***  เธอคงไม่รู้ ว่าผู้หญิง ที่จริงแล้ว ลืมยาก ถ้าลองรักใครมาก ก็มักจะฝังใจ อยากทำให้ได้ เหมือนอย่างเธอ ไม่รู้วันไหน ต้องรอถึงเมื่อไหร่ หรือต้องรอถึง วันตาย จะลืมเธอ  ***
				
comments powered by Disqus
  • เจ้าหญิงแห่งความเหงา

    20 ตุลาคม 2546 18:56 น. - comment id 175184

    อ่านแล้วก็ถูกใจมากๆค่ะ
  • ข้าวปล้อง

    21 ตุลาคม 2546 13:33 น. - comment id 175233

    ช่วงเวลาของเขา กับของเราอาจไม่เท่ากัน

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน