ผ่านวันผ่านคืนที่แสนหมองหม่น เรื่องราวสับสนนั้นล่วงเลยผ่าน ถึงทั้งใจฉันนั้นมีเธอมาแสนนาน คงถึงกาลพลัดพรากต้องตัดใจ เมื่อมีเธอใจฉันนั้นมีความสุข แต่กลับทุกข์ทุกคราที่หวั่นไหว ยิ่งเธอนั้นมาขู่ว่าจะลาจากฉันไป เพราะเหตุใดฉันต้องทนเธอย่ำยี จากนี้คงไม่มีรักเราสอง ให้เนื้อทองจงยอมรับอย่าหลีกหนี ดั่งเรานั้นคงมิใช่คู่ชีวี ต่อจากนี้เราสองต้องแยกทาง