ลืมรัก

ราเมือก

มองฟ้าคืนใดช่างแสนสดสวย
นภาเต็มด้วยแสงดาวสว่างใส
เหม่อมองทุกครั้งดั่งใจหลุดลอยไป
ไกลแสนไกลหนใดหนานภาเกิน
ทุกเช้าเย็นเฝ้าแต่คอยห่วงหา
ทุกทุกคราที่ที่เจ้านั้นทำห่างเหิน
เหมือนหนึ่งว่าแสงดาวก็จักเมิน
เจ็บจนเกินกว่าข้าจักทน
ดาวเอ๋ยดาวเจ้าจักรู้บ้างไหม
ว่าเหตุใดนวลน้องทำข้าหมองหม่น
เจ็บมามากเจ็บมานานเพราะใจคน
อยากหลีกพ้นให้กับรักที่หลอกลวง
      อดีตมีไว้ให้จดจำ ไม่ได้มีไว้ให้เจ็บปวด สิ่งใดพลาดไปเก็บไว้เป็นเครื่องสอน
สิ่งใดดีงามเก็บไว้เป็นกำลังใจ				
comments powered by Disqus
  • หมึกมรกต

    12 ตุลาคม 2546 23:49 น. - comment id 174026

    ...จะเป็นกำลังใจให้อีกคนนะครับ
  • **ipereen**

    13 ตุลาคม 2546 12:57 น. - comment id 174096

    เห็นด้วยค่ะ
    อดีตไม่ได้มีไว้ให้เจ็บปวด
    ต้องทำวันนี้ให้เป็นอดีตที่น่าจดจำสำหรับอนาคต

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน