อย่ารักฉัน.....

อิฐขาว

บางทีฉันยังไม่แน่ใจในสิ่งที่เห็น
ว่ามันจะเป็นแบบที่คิดไว้ไหม
มันค้างคาครุ่นคิดในจิตใจ
มีแต่คำถามมากมายที่ได้เจอ
จะให้ฉันเชื่ออะไรคงอยากสักนิด
ฉันยังติดคิดผลร้ายก่อนเสมอ
นั่นเพราะความผิดเลวร้ายที่เคยเจอ
ยังย้ำเตือนอยู่เสมอให้ต้องจำ
ฉันอยากให้เธอได้รู้ได้เข้าใจ
สิ่งข้างในที่ฉันต้องเผชิญ
ว่าบางทีมันช่างยาก ยากเหลือเกิน
เธออาจเมิน จะรับฟังฉัน นั่นยากเย็น
และเกรงว่าเธอจะไม่มีสุข
ที่อยู่กับคนแสนทุกข์อย่างฉัน
กลัวสักวันเราจะไม่เข้าใจกัน
เธอกับฉันต้องร้างลาจากไกล
ถนนของเธอยังอีกกว้างไกล
ต้องไปพบเจอสิ่งใหม่มากมาย
อีกทั้งผู้คนที่หลากหลาย
อย่าทำลายฝัน เพราะฉันไม่ดีพอ
ฉันคงรักเธอได้ ฉันทำได้
แต่เธอจะรักฉันนานเพียงใด เป็นคำถาม
เธอจะคิดทิ้งกันบ้างไหม ฉันคงไม่ห้าม
ในทุกวันที่เธอจะงดงามขึ้น ฉันไม่อาจเอื้อมถึงตัวเธอ
เหมือนดอกไม้ที่เติบโตขึ้นทุกวัน
คงรอวันเบ่งบานส่งกลิ่นหอม
เหล่าภมรผีเสื้อต่างรุมล้อม
มากมายให้เธอมองตรองดู เป็นคู่ครอง
แล้วฉันจะอยู่ตรงไหนมีค่าเพียงใด
แล้วใจเธอจะอ่อนไหวกับใครไหม
เก่าไร้ค่ากับคนใหม่ เธอจะเลือกใคร
ฉันอาจต้องเสียใจ เหมือนที่เคยผ่านมา
คิดให้ดีเธอรักฉันจริงหรือเธอเหงา
เพราะคนที่เค้าจะเจ็บยามเธอไปก็คือฉัน
ถ้าเธอแค่เหงาเรามาเป็นเพื่อนกัน
ถ้ารักฉันจริง คิดให้ดี ก่อนจะมีใจ ให้กัน