ยามดึกดื่นคืนหนาวรานร้าวนัก พะวงรักจักเปลี่ยนเพี้ยนแปรผัน มองสิ่งใดในราตรีไม่มีพลัน เหมือนเธอนั้นหันห่างทิ้งร้างลา เห็นจันทร์เด่นเป็นใจให้เมฆซ่อน นึกเธอรอนแรมไกลให้เที่ยวหา ครั้นดาวดับลับไปในสายตา ฉันผวาคว้าไว้กลับไม่เจอ โอ้คืนนี้มีทางกลางเวหน ทอดยาวจนพ้นฟ้าสุดหล้าเสมอ ทางช้างเผือกเลือกไปใช่ใหมเธอ คงไม่เจอเธอแล้วนะแก้วตา จนค่อนคืนยืนเผลอละเมอเรียก ยินสำเนียกเพรียกก้องน้องมาหา กลับเห็นนกวิหคแสกแปลกหน้ามา อนิจจาราตรีร้าวหนาวทั้งคืน
9 ตุลาคม 2546 22:06 น. - comment id 173365
มีผ้าห่มให้ไออุ่นแก่คุณได้ ผืนละไม่เท่าไหร่ให้ซื้อหา จะได้คลายหนาวนั้นสั่นอุรา เพื่อให้คุณนั้นหนาไม่หนาวกาย ***ขอแซวหน่อยนะค่ะ ก็กลอนอยากน่ารักทำไมหละ อิ อิ***
10 ตุลาคม 2546 08:00 น. - comment id 173453
คลุมหนาวชั่วคราวนะเจ้าเอ๋ย หนาวกรรมไฉนเลยจะผ่อนหาย นึกแล้วหนาว...คราวคนจะใกล้มลาย เป็นหนาวในเนื้่อกาย...กระดูกรอน