บอกตัวเองว่าเจ็บแล้วจักจำ แต่การกระทำนั้นยากไซร์ ยามมีเธอนั้นมาอยู่เคียงใกล้ ดวงหทัยหวั่นไหวไปทั้งทรวง มองตาเธอเธอมองมาพาไหวหวั่น ดวงจิตนั้นล่องลอยไปไกลเกินหวง รอยยิ้มเธอให้ฉันจริงหรือเพียงลวง หวั่นในทรวงรักนั้นจักมลาย เมื่อคนเราเสียคนที่เรารักไป คงไม่มีใครที่จะไม่เจ็บปวด แต่ความเจ็บปวดนั้น ไม่ได้มีไว้เป็นเครื่องทรมานใคร แต่เป็นสิ่งที่สั่งสอนให้เรียนรู้เพื่อก้าวเดินต่อไป ยังรักเธอนะ แต่ต่อไปมันคงไม่มี