เหน็ดเหนื่อยกับการเดินทาง ที่เดินเท่าไหร่ก็ยังเคว้งคว้างว่างเปล่า มีเพียงถนนและแสงดาว ริมทางก็ช่างปล่าวเปลียวเหลือเกิน ออกเดินทางมาทั้งชีวิต พรหมลิขิตก็แกล้งให้ต้องระหกระเหิน รักใครเค้าก็มักหมางเมิน ทั้งชีวิตก็เลยต้องเดินอย่างเดียวดาย วันนี้ตัดสินใจหยุดพัก รู้แล้วว่ารักไม่ได้มาเพราะการขวนขวาย เดินทางมาแสนไกลกลับไม่ได้อะไรมากมาย จึงลองหยุดเผื่อว่าข้างกายจะมีใครสักคน
2 ตุลาคม 2546 17:32 น. - comment id 171612
บทที่2แล้วค่ะ .....ขอบคุณทุกๆคำติชมและที่เข้ามาอ่านค่ะ.....
4 ตุลาคม 2546 02:09 น. - comment id 171997
ความรักมักจะวิ่งหนี หากเรานี้คอยแต่วิ่งไล่ ความรักมักพักใจ หากเราไม่มีเยื่อใยให้รักเลย ***เวลาที่เราต้องการความรัก ความรักมักจะวิ่งหนีเราไป และเมื่อเวลาที่เราไม่ต้องการความรัก ความรักมักจะวิ่งมาหาตัวเราเสียทุกที (กลอนบทนี้แต่งได้ดีมากเลยค่ะ)***
8 ตุลาคม 2546 19:32 น. - comment id 173213
.......- ผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณมากเลยนะค่ะ ที่เข้ามาอ่านและก้อรู้สึกว่ากลอนที่ดาวแต่งมีคุณค่าค่ะ
9 ตุลาคม 2546 14:51 น. - comment id 173330
รักมีค่าสำหรับผู้รู้จักให้ รักยิ่งใหญ่สำหรับผู้รู้จักฝัน รักแนบแน่นสำหรับผู้รู้แบ่งปัน รักผูกพันสำหรับผู้รู้จักใจ เป็นกำลังใจให้เสมอ
9 ตุลาคม 2546 16:30 น. - comment id 173339
ขวนขวายมาทั้งชีวิต ตอนนี้ฉันจะหยุดนึกคิด บางสิ่งไว้ การเดินทางที่ยาวนาน ไม่ค่อยจะสำราญใจ ฉันจึงหยุดทุกอย่างไว้ แล้วให้เวลารักษาตัวฉันเอง ***---งงมั้ยคะ แต่งเองยังงงเองเลยอ่ะ แต่ยังไงก้จะเป็นกำลังใจให้นะคะ---***
27 ตุลาคม 2546 20:27 น. - comment id 176600
++++++แววดาว ขอบคุณนะค่ะสำหรับกำลังใจ จะพยายามต่อไป . . . สัญญา +++++-น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม ขอบคุณนะค่ะกำลังใจและความหวังดี