ในวันที่เขากล่าวลา.. และ น้ำตา.. ไม่อาจฉุดรั้งเขาไว้ ฉันร้องไห้ราวกับว่า ไม่หลงเหลืออะไรอีกแล้ว.. ในชีวิต หัวใจของฉัน.. คงแหลกสลายไม่เหลือดี แล้วฉันจะใช้ชีวิตต่อไปได้อย่างไร ยาวนานเหลือเกิน.. สำหรับค่ำคืนแห่งการลาร้าง ไม่ง่ายเลย... กว่าจะก้าวผ่านคืนนั้นไปได้ แต่ในตอนเช้า.. เมื่อฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้ง.. ฉันกลับพบว่า.. ทุกสิ่งรอบตัวฉัน.. ยังคงเหมือนเดิม พระอาทิตย์ยังขึ้นเหมือนทุกวัน.. และ.. พระจันทร์ก็ยังหายไปในตอนเช้า ผู้คนรอบข้าง.. ยังคงมีรอยยิ้มและ กำลังใจ ใช่สินะ.. ก็แค่เขาคนเดียวที่เปลี่ยนไป และแค่เขาคนเดียวที่หายไปจาก.. ชีวิต แต่ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม.. ฉันก็ยังสามารถยิ้มให้..ใครคนอื่น เพียงแต่... แค่เหงามากกว่าเมื่อวาน.. ....................... และ.. หัวใจของฉันก็ยังคงอยู่.. ไม่ได้แหลกสลาย..อย่างที่หวาดกลัว เพียงแต่.. มันเพิ่มร่องรอย.. แห่งความเจ็บช้ำขึ้นมา.. เท่านั้นเอง... ......................................................
กัญญา 1 ต.ค. 2546 11:39 น. - ID 39684 
569
2
0
1 ตุลาคม 2546 23:04 น. - comment id 171359
เคยได้ยินมาว่า........ ในชีวิตของคนเรา มีหลายคนผ่านเข้ามาและก็ผ่านออกไป แต่มีบางคนเข้ามาและก็ประทับร่องรอยความทรงจำไว้..และเราก็จะไม่เป็นเหมือนเดิม
1 ตุลาคม 2546 23:31 น. - comment id 171372
แค่เขาคนเดียวที่เปลี่ยนไป ทำให้เราเปลี่ยนใหม่ไปทั้งหมด ความรอบข้างที่มีที่ปรากฎ มันเปลี่ยนหมดเปลี่ยนไปเมื่อไม่มีเธอ ***แวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
