...หากกายชิดจิตใกล้เคียงเพี้ยงเดินคู่ จิตหดหู่มิรู้ใจไม่วายหาย ความฝันใฝ่ในจิตใจใกล้มลาย หากมิวายต้องใกล้ชิดสนิทกัน อันความรักสมัครใจมิไร้ว่าง จำต้องห่างกันออกไปใจวสันต์ เพื่อให้จิตมิตรคู่ใจไกลห่างกัน เพื่อเดินตามความใฝ่ฝันฉันและเธอ
30 กันยายน 2546 03:34 น. - comment id 170899
ใช่ค่ะ ความรักคือการไม่คาดหวัง ปล่อยให้มันเป็นไปอย่างที่มันจะเป็น ความรักคืออิสระ เห็นด้วยค่ะ
30 กันยายน 2546 21:37 น. - comment id 171055
จะไม่ขอรั้งเธอไว้ให้เศร้าหมอง จะปล่อยเธอเดินตามครรลองสมปองมั่น จะไม่รั้งเธอไว้ให้ใกล้กัน เพียงแต่ยังรักมั่น..ฉันรักเธอ ***เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ ว่าถ้าเรารักใครเราไม่จำเป็นต้องรั้งเขาไว้***
2 พฤศจิกายน 2546 15:12 น. - comment id 178087
งับๆๆ เข้ามาเยี่ยมชมผลงานค่ะ
9 พฤศจิกายน 2546 02:16 น. - comment id 179769
ไอ้เลว!!! แกไม่เข้าใจหรอกว่าเรารักการแต่งกลอนมากแค่ไหน อยู่ใครอยู่มันไม่ได้เหรอ ทำไมต้องมาก่อกวนกันด้วย เราเริ่มเข้าใจแล้วหล่ะว่าทำเพื่อนๆถึงพากันเกลียดแก เพราะเป็นอย่างนี้นี่เอง ซีเรียสนะโว้ย ไม่ตลกด้วยหลอก ช่างเถอะ เราก็พอเข้าใจเพราะพระพุทธองค็ท่านสอนว่า คนเราก็เปรียบเหมือนกันบัว 4 เหล่า แกก็คงเป็นพวกที่จมปลักอยู่ในโคลนตม พูดไปยังไงก็เท่านั้น ยังไง ขอสาปแช่ง ไว่ก่อนแล้วกัน ถ้าแกเข้าไปแม้แต่คลิกดูบทกลอนเราก็ขอให้แกสอบตกทุกวิชา มีแต่เรื่องร้ายๆ ผ่านเข้ามาในชีวิตด้วยเทอญ สาธุ.. ขอให้คำสาปแช่งนี้เป็นจริงด้วยเทอญ