ยามที่เธออ่อนล้า.. รับรู้ได้ จากแววตา ที่หวั่นไหว ไม่มีใคร คอยเคียงข้างช่วยปลอบใจ ขอเป็นฉันได้ไหม...ดูแลเธอ จะคอยเป็น กำลังใจ อยู่ข้างหลัง รับรู้และรับฟัง เรื่องราวของเธอเสมอ ความห่างไกล..ก็ไม่อาจกางกั้นความผูกพัน ที่ให้เธอ ขอเพียงรู้ไว้เสมอ กำลังใจจากฉัน มีให้เธอ...ทุกนาที สุดเส้นสายปลายทางแห่งความเหงา ยังว่างเปล่าโดดเดี่ยวและสับสน ไม่เหลือใครร่วมทางแม้สักคน สู้บนหนทางเปลี่ยวอย่างเดียวดาย