เกลียดตัวเองที่...ร้องไห้ ให้กับการจากไป อย่างไร้ค่า เกลียดตัวเอง...ที่มีน้ำตา ที่ร้องไปอย่างไม่รู้ว่า -*- เขาจะกลับมาหรืออย่างไร เกลียดตัวเอง...ที่จริงจัง ที่เอาชีวิตไปแขวนกับความหลังเอาไว้ เกลียดตัวเอง...ที่จริงใจ ให้รักเธอมากเกินไป -*- ทั้งที่เะอไม่เคยมีให้กลับมา เกลียดตัวเอง...ที่ยังรักเธออยู่ ทั้ง - ทั้ง ที่รู้ว่าเธอคงไม่เห็นค่า เกลียดตัวเอง...ที่เป็นได้เพียงแค่ผู้หญิงธรรมดา จึงไม่น่าสนใจ -*- ในสายตาเธอ เกลียดตัวเอง...ที่อ่อนไหว ที่มีรักไว้ให้ -*- เธอเสมอ เกลียดตัวเอง...ที่ยังคอยจะพบเจอ ทั้งที่รู้ ว่าเธอ -*- จะไม่กลับคืน เกลียดตัวเอง...ที่ยังคงยึดมั่น ยังรักเธอทุกคืนวัน -*- ไม่เป็นอื่น เกลียดตัวเอง...ที่ยังคงคิดถึงเธอทุกวันคืน จึงต้องทนกล้ำกลืนมีชีวิตที่เต้มไปด้วย -*- คราบน้ำตา
27 กันยายน 2546 18:03 น. - comment id 170435
สงสารจังเลย .. ทำใจดีๆนะ ยังเป็นเพื่อนกันได้นี่นา:)
27 กันยายน 2546 19:43 น. - comment id 170459
อะนะรักที่ไม่ลืมมันมักเจ็บใจแต่ก้อให้เป็นบทเรียน
28 กันยายน 2546 22:17 น. - comment id 170699
เกลียดตัวเองด้วยเช่นกัน เธอเหมือนฉันเลยรู้ไหม ที่รักเขาเสียจนมานั่งเสียใจ แต่สุดท้ายไม่ได้อะไรนอกจากน้ำตา ***กลอนบทนี้โดนความรู้สึกอย่างจังเลยค่ะ***
13 กันยายน 2553 13:55 น. - comment id 234872
เก็บความรู้สึกไว้ แล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็จะดีขึ้นเองนะคะ สู้ๆค่ะยิ้มให้ความผึหวัง