ฉันรักท้องฟ้าเวลาค่ำคืน ยามหิ้งห้อยน้อยตื่นล้อแสงสว่างไสว เหมือนความฝันล่องลอย ณ ขอบฟ้าไกล เหมือนแพรไหมประดับพลอยให้คล้อยตาม ฉันรักสายลมที่โชยอ่อน ที่บางครั้ง - - เหน็บหนาวจนสั่นคลอนใจเกินห้าม ที่บางครั้ง - - อบอุ่นปลอบโยนทุกโมงยาม ฉันรักสายลมที่คอยถาม คอยติดตามยามอ่อนแอ ฉันรักเธอน้อยกว่าท้องฟ้ายามค่ำคืน แต่ไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่นจะมีเธอมาวอแว และท่ามกลางสายลมก็มีหน้าเธอมารังแก ฉันเลยไม่ค่อยแน่ใจว่าฉันรักเธอน้อยกว่าหรือยังไง