รักเอย

พี่ดอกแก้ว

 ริมระเบียงเคียงกันวัน..ฝนพรำ 
ช่างสุขล้ำมอง..ฝนหล่นเป็นสาย 
พรมใบพฤกษ์ผนึกฝันวัน..ฝนปราย 
ฉากนิยายเริ่มต้นเมื่อ..ฝนโปรย 
หมายจะปลูกไม้งามยามชื้นฝน 
ลงบนเนื้อกมลมิแห้งโหย 
พันธุ์แห่งรักคงงามอยู่มิรู้โรย 
ความหวังโบยบินไปตามใจตรา 
พลันฟ้าฟาดสาดแสงอัสนี 
ฝันที่มีเปลี่ยนฉากพร้อมฟากฟ้า 
คงต้องเตรียมรับมือกับธารา 
พายุกล้าน้ำนองครองปฐพี 
พักพันธุ์เพาะเหมาะใจไว้ตรงนั้น 
ภาระอันยิ่งใหญ่อยู่ตรงนี้ 
คือเตรียมบ้านเตรียมงานไว้ให้ดี 
แล้วค่อยคิดอีกทีเรื่องพืชพันธุ์ 
แม้นสิ้นฝนพ้นฟ้าซาเม็ดแล้ว 
ยังแน่แน่วเติมต่อก่อเรือนขวัญ 
ลืมหัวใจฝากไว้ให้แก่กัน 
ล่วงคืนวันพันธุ์ฝ่อระย่อกาย 
กว่าจะรู้คู่ช้ำระกำจิต 
กว่าจะคิดถึงกันนั้นเมื่อสาย 
กว่าจะซับน้ำตาที่พร่าพราย 
เมื่อร่างหนึ่งวอดวายกลางไฟราญ 
				
comments powered by Disqus
  • ชัยชนะ

    27 กันยายน 2546 20:48 น. - comment id 170470

    โลกความฝัน ผันเปลี่ยนไป ไยต้องเศร้า
    สมมุติเอา รู้ทั้งรู้ ไม่สมหมาย
    โลกความจริง สิ่งสำคัญ อันมากมาย
    มีหลากหลาย ได้ประสบ พบหน้ากัน
    
    
  • พี่ดอกแก้ว

    29 กันยายน 2546 10:25 น. - comment id 170731

    @...ชัยชนะ...
    
    มีความจริงเพียงหนึ่งในเวลา
    เมื่อคลาดคลาก็เปลี่ยนไปไม่เหมือนฝัน
    จริงเป็นเท็จเข็ดใจในสัมพันธ์
    เพราะยึดมั่นกับเวลาคราเดิมเดิม
    
    ขอบคุณที่แวะมานะคะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน