ริมระเบียงเคียงกันวัน..ฝนพรำ ช่างสุขล้ำมอง..ฝนหล่นเป็นสาย พรมใบพฤกษ์ผนึกฝันวัน..ฝนปราย ฉากนิยายเริ่มต้นเมื่อ..ฝนโปรย หมายจะปลูกไม้งามยามชื้นฝน ลงบนเนื้อกมลมิแห้งโหย พันธุ์แห่งรักคงงามอยู่มิรู้โรย ความหวังโบยบินไปตามใจตรา พลันฟ้าฟาดสาดแสงอัสนี ฝันที่มีเปลี่ยนฉากพร้อมฟากฟ้า คงต้องเตรียมรับมือกับธารา พายุกล้าน้ำนองครองปฐพี พักพันธุ์เพาะเหมาะใจไว้ตรงนั้น ภาระอันยิ่งใหญ่อยู่ตรงนี้ คือเตรียมบ้านเตรียมงานไว้ให้ดี แล้วค่อยคิดอีกทีเรื่องพืชพันธุ์ แม้นสิ้นฝนพ้นฟ้าซาเม็ดแล้ว ยังแน่แน่วเติมต่อก่อเรือนขวัญ ลืมหัวใจฝากไว้ให้แก่กัน ล่วงคืนวันพันธุ์ฝ่อระย่อกาย กว่าจะรู้คู่ช้ำระกำจิต กว่าจะคิดถึงกันนั้นเมื่อสาย กว่าจะซับน้ำตาที่พร่าพราย เมื่อร่างหนึ่งวอดวายกลางไฟราญ
27 กันยายน 2546 20:48 น. - comment id 170470
โลกความฝัน ผันเปลี่ยนไป ไยต้องเศร้า สมมุติเอา รู้ทั้งรู้ ไม่สมหมาย โลกความจริง สิ่งสำคัญ อันมากมาย มีหลากหลาย ได้ประสบ พบหน้ากัน
29 กันยายน 2546 10:25 น. - comment id 170731
@...ชัยชนะ... มีความจริงเพียงหนึ่งในเวลา เมื่อคลาดคลาก็เปลี่ยนไปไม่เหมือนฝัน จริงเป็นเท็จเข็ดใจในสัมพันธ์ เพราะยึดมั่นกับเวลาคราเดิมเดิม ขอบคุณที่แวะมานะคะ