โซ่...เสน่หา

นกตะวัน


เคยรังเกียจเดียดฉันท์วันวานนั้น		
ต้องพบกันวันนี้ชีวีเศร้า
ซ้ำต้องทู่อยู่เคียงร่วมเตียงเคล้า		
ทั้งที่เราไม่เข้าใจอะไรเลย
หรือบุพเพเหหันให้ฉันมา			
ร่วมชะตาท้าใจมิให้เฉย
หยุดกระทำย่ำทางอย่างที่เคย		
จนกาลเลยล่วงล้ำถลำไป
มาวันนี้มีเธอฉันเจอสุข			
หมดเรื่องทุกข์สนุกมากยากลืมได้
อยากให้เธอเจอฉันทุกวันไป			
ไม่อาจให้ใครพรากแยกจากกัน
เพราะความรักภักดีเรามีให้			
ผูกมัดใจให้ยืนยงอยู่คงมั่น
เหมือนโซ่ทองคล้องชีวิตให้ติดกัน		
เชื่อมสัมพันธ์นิรันดรยากคลอนแคลน				
comments powered by Disqus
  • พุด

    20 กันยายน 2546 23:13 น. - comment id 169367

    โซ่รักโซ่ฝันพลันมาสาย
    จนใจหายคล้ายพบแก้วแล้วพลาดฝัน
    โซ่ดวงใจไยมาช้าเกินผูกพัน
    รอพบกันชาติหน้านะดวงใจ!
  • ผู้หญิงไร้เงา

    21 กันยายน 2546 02:38 น. - comment id 169425

    ผู้หญิงไร้เงาไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้  แต่ถ้าอ่านจากกลอนบทนี้ก็เข้าใจเรื่องได้ดีแล้วค่ะ  (แต่งเก่งจังเลย)
  • tiki

    21 กันยายน 2546 04:37 น. - comment id 169474

    เป็นนักดูละครด้วยนะคะ แต่งเก่งจัง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน