บทกวีจาก จอมจันทร์

จอมจันทร์

เธอมิใช่สายน้ำ แต่เธอเย็นฉ่ำชื่นหวาน
เธอมิใช่ลำธาร แต่เธอไหลผ่านเนื้อหัวใจ
ความรักเสลาสลักสวยใส
งามใดเล่างามใดเทียบได้งดงาม...ความรัก
จรดลึกในความทรงจำ
ลึกล้ำย้ำรอยสลัก
นิรันดรนั้นนานนัก
หากรักนี้นานกว่านั้น...
.....
อันตัวข้าเป็นเพียงนกนวลขาว
อาจเอื้อมดาวบนฟ้ามาไฉน
ดวงจันทร์เอย เจ้าช่างอยู่ไกลแสนไกล
ฤาตัวข้าคว้าไขว่ได้เพียงลม
มาครานี้เพื่ออยากบอกว่าน้องใหม่
โปรดเข้าใจว่ามิอาจเทียบพวกท่าน
แต่วันไหนอย่าเผลอก็แล้วกัน
นกอย่างฉันจะคว้าจันทร์ให้เทอดู
......				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    17 กันยายน 2546 01:28 น. - comment id 168459

    แวะมาชื่นชมผลงานนะค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน