ยอมรับว่ารู้ตัวมาเนิ่นนาน ว่าสักวันความร้าวราน - - - ก็จะต้องเกิดขึ้น รู้ดีว่า - - - ไม่อาจไขว่คว้าหัวใจเธอกลับคืน เมื่อยังมีใครคนอื่น - - - ที่กำลังรอเธอไปรักกัน * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * ยอมรับว่ามันโง่ - - - งมงาย ที่จะใช้นาทีสุดท้าย - - - รั้งเธอไว้กับฉัน เมื่อที่สุด - - - เธอก็ต้องไปจากกัน และที่ปลายฝัน - - - จะต้องมีฉันกับน้ำตา * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * - * ยอมรับในทุกสิ่งทุกอย่าง เพียงแต่หัวใจมันเปราะบางเกินจะรับรู้ความปวดปร่า อย่าโกรธ - - - ถ้าฉันทำให้เธอไม่สบายใจกับการเลิกรา อย่าโกรธ - - - กับสิ่งที่ฉันทำไปเพราะความไร้ค่า - - - ของตัวเอง
15 กันยายน 2546 10:08 น. - comment id 167922
เป็นกลอนที่เพราะมาก
15 กันยายน 2546 22:24 น. - comment id 168097
อย่าโกรธหากฉันทำผิด เพราะเพียงในชีวิตมีเธอนั้น อย่าโกรธหากฉันต้องการจะผูกพัน อย่าโกรธฉันเลยแล้วกันคนดี ***กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่เศร้ามากเลยด้วยเช่นกันค่ะ***
16 กันยายน 2546 00:15 น. - comment id 168171
^-^