คืนฟ้าแจ่ม แกมดาว พราวดื่นดาษ.... จันทร์วงวาด...สาดแสง...แข่งดาวใส.... สายลมแผ่ว....แว่วหวาน..กังวาลใจ.... หอมกรุ่นไอ...ดอกไม้สวย...รวยระริน....... ....แต่คนเหงา..พรางเงาจันทร์...อย่างงันเหงา..... ฟ้าผืนเก่า...ยังเศร้าไร้...ไม่จบสิ้น... ถึงดาวสวย...จันทร์ใสสด..หมดราคิน.... คนบนดิน...ยังเหงาร้าง..ไม่สร่างซา...... ....คืนฟ้าแจ่ม...แกมดาว...ยังร้าวหม่น..... เพราะมืดมน...ค้นหัวใจ...ยังไหวว้า.... คอยวอนจันทร์...ปันไออุ่น...ที่นวลตา... แต่ไยหนา...เสียน้ำตา..อยู่ร่ำไป...... ...แล้วพรดาว...พราวแสง...ที่แกล้งเฉย... ไฉนเลย...จะทิ้งขว้าง...ให้ร้างไหว.... คนบนฟ้า...ไร้เมตตา..แล้วหรือไร..... ...จึงทอดทิ้ง...คนไร้ใคร...ให้ไร้เธอ....
แทนฝัน 14 ก.ย. 2546 18:31 น. - ID 38985 
1112
1
0
14 กันยายน 2546 23:58 น. - comment id 167902
คนบนฟ้ามีเมตตาหน่อยได้ไหม อย่าปล่อยให้คนบนดินต้องสิ้นไร้ คนสำคัญที่สุดในหัวใจ ให้เขามีเรื่อยไปได้ไหม..คนบนฟ้า ***เป็นกลอนที่ไพเราะและสื่อความหมายได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
