มองท้องฟ้าคราใดสดใสนัก อยากมีรักภักดีสีฟ้ายิ่ง ทั้งนภาฟ้าไกลกว้างใหญ่จริง รักคงยิ่งจริงใจใหญ่เช่นกัน แต่ไฉนใยวันนี้รักสีฟ้า เศร้านักหนาพาใจไร้สุขสันต์ มองท้องฟ้าครานี้สีเทาพลัน นภานั้นพลันเมฆมิดปิดมืดมน คงเพราะเธอเจอใครคนไหนอื่น เธอจึงยื่นคืนรักมาน่าฉงน ทิ้งฉันช้ำระกำใจได้ทุกข์ทน ช่างเป็นคนจนน้ำใจกระไรเธอ รักสีฟ้าเคยพาฉันนั้นสนุก กลับมอบทุกข์สุขหายมลายเสมอ แต่นี้ไปใจช้ำซ้ำละเมอ เพราะพบเจอเธอนั้นทำฉันตรม
14 กันยายน 2546 21:08 น. - comment id 167806
รักสีฟ้าเคยพาฉันสุขสันต์ แต่ตอนนี้นั้นกับไม่ใช่ สีฟ้าตอนนี้กลับเปลี่ยนไป หรือสีเทาบดบังไว้ในทุกเวลา คงเปรียบเหมือนกับความรักฉัน ที่เธอนั้นจากไปไม่มาหา ทิ้งสีฟ้าให้หม่นลงตรงเวลา เหลือแต่เพียงสีเทามาบดบังแทน ***กลอนบทนี้น่ารักมากเลยค่ะ แต่ก็เศร้ามากเหมือนกัน***