ใจเอ๋ยใจใยคร่ำควาญกำสรวญเศร้า ใยต้องเหงาเศร้าใจเสียหนักหนา แล้วทำไมใยต้องหลั่งน้ำตา หยุดเถิดหนาอย่าไปสนคนทิ้งเรา ฉันก็รู้น้ำตาเจ้ามาปลอบ แทนช้ำชอกที่ตอกย้ำระกำเศร้า หลั่งแค่นี้ก็คงพอสิรักเรา แล้วใยเจ้าใยไม่หยุดเสียสักที เจ้าจะไหลให้ใครรูว่าอกหัก กับความรักที่พังลงตรงหน้านี่ พอเถอะพอขอเถอะพอเสียที่ หยุดแค่นี้ก็ช้ำจำไม่วาย
13 กันยายน 2546 21:00 น. - comment id 167630
..เพราะหัวใจไม่ใช่แผ่นกระดาษ ที่เมื่อเขียนผิดพลาดแล้วลบได้ มีน้ำตาก็เพราะว่าใจทั้งใจ มันเจ็บจนต้องร้องไห้กับตัวเอง..
14 กันยายน 2546 21:00 น. - comment id 167802
ความเศร้าคู่กับน้ำตา ความอ่อนล้าคู่กับความไหวหวั่น ความรู้สึกอาทรณ์คู่กับความผูกพัน ฉะนั้นร้องไห้สักวันคงไม่เป็นอะไร ***เอาผ้าเช็ดน้ำตาซับน้ำตาให้นะค่ะ หยุดร้องไห้เมื่อไหร่ จะพาไปเลี้ยงข้าวปลอบใจดีไหมค่ะ***
14 กันยายน 2546 21:01 น. - comment id 167803
ความเศร้าคู่กับน้ำตา ความอ่อนล้าคู่กับความไหวหวั่น ความรู้สึกอาทรณ์คู่กับความผูกพัน ฉะนั้นร้องไห้สักวันคงไม่เป็นอะไร ***เอาผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตาให้นะค่ะ หยุดร้องไห้เมื่อไหร่ จะพาไปเลี้ยงข้าวปลอบใจดีไหมค่ะ***