แสงแห่งธรรมพาให้สุขใจ

กุหลาบไร้ใจ

ดอกไม้ช่อนี้
ไม่สวยงามดั่งที่คิด
แล้วเธอนั้นคิด
จะเก็บมาชื่นชมไหม
ดอกไม้ที่ไร้ค่า
แม้ใครผ่านมาก้อเหยียบย้ำ
หวังเพื่อทำลายให้ไร้ค่า
จนไร้ค่าสำหรับแจกกัน
ดอกไม้หลากร้อนพัน
คนอย่างฉันเปรียบเหมือนอะไรหน่อ
คงเปรียบได้เหมือนดอกไร้ใจ
ใครต่อใครก้อหมางเมิน
ดอกไม้ดอกนี้
ยังเหลือค่าบางไหม
ที่พอที่จะให้ใครสักคน
เก็บไว้บนแจกกันที่สวยงาม
ดอกไม้ช่อนนี้
คงไร้ค่าเกิน
คงมีแค่คนหมางเมิน
ยามเดินผ่านก้อเหยียบผ่านเลย
ถ้าเธอคิดว่าฉันคือดอกไม้ที่ไร้ค่า
หันมองฉันให้ดีนะที่นี้
ต่อไปนี้เธอจะหวนกลับคืนมาใหม่
จะเด็ดดมดอกไม้ช่อไร้ใจ
ขอบอกไว้นะตรงนี้เลย
ว่าเสียใจ....ฉันดอกไร้ใจ
จะไม่ไร้ค่าสำหรับใครอีกต่อไป
ต่อให้เธอมองฉันไม่มีค่า
ต่อแต่นี้ดอกไร้ใจ
ขอทำใจจะทำดีเข้าไว้
สักวันฟ้าสดใส
ดอกช่อไร้ใจ
คงมีวันสดใสเหมือนดั่งฝัน
จะไม่สิ้นหวัง
ที่ไร้ค่านะวันนี้
ดอกไม้ช่อนี้
ต่อไปนี้จะสู้ทนเลยไป
ตราบโลกใบนี้
ยังมีพื่นที่ให้ดอกไร้ใจ
ได้พักพิงอาศัย
ดอกช่อไร้ใจจะไม่เศร้าและเสียใจ
ต่อไปดอกไร้ใจจะสดใสขึ้นเลยไป
นะโลกอันไร้ค่า
ในโลกแห่งความศธรา
แห่งแสงธรรมที่เราเชื่อมั่น
สักวันสิ่งที่เราทำดีเลยไป
คงส่งแสงทางให้สุขใจ
เลยไปในวันข้างหน้า
วันนี้เศร้าเพราะเรามีกรรมแต่ปางก่อน
ชาตินี้เกิดมาใช้หนี้กรรมให้หมดไป
ชาตินี้ทำดีเข้าไว้
ชาติหน้าฉันใด
สุขใจได้ใช้บุญที่ทำแต่ชาตนี้
ชาตินี้มีกรรมอย่าคิดเศร้าเสียใจ
ชาติหน้าฟ้าใหม่
สุขเกินใครใจชื่นบาน
วันนี้เราเศร้าเอาธรรมะเข้าปลอบใจ
ถึงไม่สุขดั่งใจฝันไว้
ค่อยทำใจรับเข้าสู้ชีวิต
ธรรมะสอนให้คนสงบ
ชีวิตที่รนทดไม่มีอะไรช่วยได้
ลองหันกลับมามองธรรมะ
แล้วลองฝึกฝนไป
สักวันสุขเกินใจที่ฝันไว้
ในโลกแห่งแสงธรรม