อย่าเอ่ยถึงฉัน - - - ด้วยความร้าวฉาน สิ่งเดียวที่ฉันไม่ต้องการ - - - คือภาพความรำคาญในสายตาคู่นี้ เมื่อตลอดมาคือความรัก - - - และฉันก็ยังคง - - - ภักดี โปรดให้ต่อจากนี้ - - - คือความรู้สึกดี ดี - - - ที่มีให้กัน เก็บฉันไว้ในความทรงจำแห่งหัวใจ - - - ที่อบอุ่น แม้ความรักไม่คุกรุ่น - - - เหลือเพียงความว้าวุ่นให้ความฝัน ขอร้องให้การจากลา - - - แลกมาได้ซึ่งดวงตา - - - ที่มองกัน โดยไม่เห็นว่า - - - เป็นเศษเดนความผูกพัน ที่เธอเคยได้เหยียบย่ำมัน - - - ในครั้งหนึ่ง อย่าห่วงอะไร - - - หากเห็นฉันร้าวไหวในคราแรก แค่ความเหงามันดูแปลก - - - กับชีวิตที่เคยอบอุ่น ขอเวลาให้หัวใจ - - - เรียนรู้บทเรียนโหดร้ายที่ทารุน แล้วสักวันมันจะคุ้น - - - กับความเย็นชา อย่าสั่งฉัน - - - ให้หยุดความร้าวหวั่นในวันนี้ จะเช็ดน้ำตาสักกี่ที - - - มันก็คงมีมารด - - - คนไร้ค่า ถ้าหัวใจยังอ่อนแอ - - - ความพ่ายแพ้ยังไม่โรยลา การหยุดความปวดร้าวที่ดวงตา - - - ก็ไม่อาจมีค่าอะไร อย่าใส่ใจฉันเลยนะว่า จะมีหยดน้ำตาอีกกี่หยด - - - ที่รินไหล หน้าที่ของเธอวันนี้ - - - คืออย่าหลอกตัวเองอีกต่อไป หากไม่อยากเห็นว่าใคร เจ็บปวดกว่าตอนนี้ที่กำลังร้องไห้ - - - ก็อย่าทำ
13 กันยายน 2546 22:47 น. - comment id 167637
อ่านแล้ว เห้อ.. ใจจะขาดจริงๆเลย ไงก็หายเศร้าๆเร็วๆนะครับ :)
14 กันยายน 2546 20:50 น. - comment id 167797
อย่าใส่ใจกับฉันอีกเลย ถ้าฉันเป็นเพียงคนคุ้นเคยของเธอเท่านั้น ก็อย่าได้ห่วงใยอย่ามาชิดใกล้ให้ใจผูกพัน จบไปเลยแล้วกันทุกการกระทำของเธอ เพราะมันจะทำให้ฉันเจ็บปวดน้อยหน่อย กับเศษใจที่คุณไม่เคยให้บ่อยปล่อยให้มีแต่ความพังเพ้อ ทำให้ฉันเจ็บร้าวทุกอย่างก้าวที่พบเจอ ฉะนั้นอย่าให้ความผูกพันต่อฉันอีกเลยเธอขอร้อง ***มาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ กลอนเศร้าจังเลยค่ะ ผู้หญิงไร้เงาเศร้าตามกลอนแล้วนะค่ะ ***
14 กันยายน 2546 21:23 น. - comment id 167812
เมจิคเชี่ยน * * * ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆ ผู้หญิงไร้เงา * * * กลอนทุกบทมาแตงสื่อถึงความรู้สึกของมาแตงทุกครั้งที่เขียนออกมา ดีใจที่อย่างน้อยก็มีคนเข้าใจในความรู้สึก แต่ไม่อยากให้คนที่อ่านรู้สึกเศร้า แค่รับรู้ว่าตอนนี้มาแตงรู้สึกยังไงก็พอแล้วค่ะ