...ในวันนี้มีจิตติดเศร้าหมอง มิอาจจะประคองใจได้ดังฝัน โยงสายใยเชื่อมไว้ให้เกี่ยวพัน ถูกตัดขาดจากกันฝันมลาย มีอดีตกรีดไว้ให้เจ็บช้ำ ยังถูกย่ำซ้ำเสริมเติมด้วยหวาย โบยกระหน่ำย้ำให้ใจวอดวาย จะให้ตายคามือหรืออย่างไร คงสุขสมอารมณ์ที่บ่มแค้น จึงโลดแล่นรอนแรมอย่างแจ่มใส เสมือนว่าเป็นวิหคผกผินไป มิเคยเห็นจิตใจใครบ้างเลย เฝ้าคร่ำครวญชวนใครใครให้สงสาร ทุกที่ผ่านจารออกบอกเฉลย คงอยากได้เพื่อนใหม่ไว้ชมเชย พิโธ่เอ๋ย!! แล้วไม่เอ่ยเผยความมา
10 กันยายน 2546 16:11 น. - comment id 166729
จึงสะสมบ่มแค้นเป็นอาวุธ ถึงที่สุดวอดวายตายเกลือกลาญ ร้องเรียกใครใครที่ผันผ่าน เจ็บร้าวรานฝังลึกตรึกตรองใน independe
10 กันยายน 2546 22:56 น. - comment id 166802
ในวันนี้มีจิตติดเศร้าตรม มีแต่ความรักที่ขื่นขมตรมเศร้าหมอง พอแล้วพอต่อไปจะไม่มีใครร่วมปรองดอง เพราะกลัวความเศร้าหมองมาข้องเกี่ยวในหัวใจ ***มาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ***
10 กันยายน 2546 23:23 น. - comment id 166812
จะโกรธแค้นเคืองโกรธโทษใครเล่า เมื่อใจเจ้าแส่หาเรื่องมาถึง ไปหลงเพ้อ ละเมอครวญ หวนคำนึง ไปคิดถึง เขามากมาย แค้นใจตัว
11 กันยายน 2546 21:02 น. - comment id 167044
@....น้องจ๋า.... เก็บอารมณ์เคืองแค้น ไว้เต็มแน่นในหัวใจ ที่ทะลักทลายไป คือกองไฟในใจตน ..สวัสดีค่ะน้องจ๋า..
11 กันยายน 2546 21:09 น. - comment id 167047
@..ผู้หญิงไร้เงา.. คือฉากผ่านอารมณ์ที่ขมไหม้ ในหัวใจอาจมีที่ปวดร้าว จึงอ่อนแออ่อนไหวในบางคราว ถึงเรื่องราวกรีดอารมณ์ตรมฤทัย ...อิอิ ขอบคุณมากค่ะน้องตูน ที่มักจะใจดีมาอยู่เป็นเพื่อนตอนที่เศร้าๆเหงาๆเสมอเลยค่ะ ..น่ารักจังเลย
11 กันยายน 2546 21:13 น. - comment id 167050
@....ชัยชนะ... เป็นความหลงตรงบ่วงห่วงที่มัด และร้อยรัดใจไว้ไม่ถ่ายถอน ตกในห้วงแห่งรักเขาตัดรอน จึงทอดถอนเพียงเดียวอยู่เปลี่ยวดาย ..ต้องโทษตัวเอง ..ใช่ไหมล่ะ..ชัยชนะ ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนนะคะ