--มองไปนอกหน้าต่าง รู้สึกอ้างว้าง อย่างไม่มีเหตุผล ทั้งที่รอบข้าง ก็มีมากมายผู้คน แต่ทำไมกลับรู้สึกไม่มีตัวตน ไม่มีหัวใจ --ว่างเปล่า ร้างไร้ หรือว่าหัวใจ หมดรักกับใครเขา จับคว้าสิ่งที่ผ่าน ได้เพียงเงา หรือชีวิตเรา ต้องว่างเปล่า ด้วยเคยชิน --อ้อนวอนให้ใจหยุดอยู่กับที่ ใจสั่นๆที่มีจะได้ไม่ติงไหว ความเหงา ทุกข์ท้อ อ่อนแอ ที่มีในหัวใจ จะได้จืดจางหายไป ให้หัวใจได้ถูกเยียวยา
3 กันยายน 2546 00:40 น. - comment id 165036
มองออกไปนอกหน้าต่าง มีแต่ความอ้างว้างและหวั่นไหว ทั้งที่มีผู้คนมากมายเคียงชิดใกล้ แต่ทำไม ๆ ฉันอ้างว้างเกินไปไม่รู้เลย ***เป็นกลอนที่โดนใจจังเลยค่ะ โดนเฉพาะบทแรกโดนความรู้สึกอย่างจังๆๆๆๆๆเลยค่ะ***
3 กันยายน 2546 11:04 น. - comment id 165059
รู้ว่าเธอเหงา อยากเข้าไปปลอบใจ ระยะทางนั้นห่างไกล เพียงทำได้ ห่วงใยในตัวเธอ
3 กันยายน 2546 12:14 น. - comment id 165075
เหงาเหมือนกันค่ะ.....
3 กันยายน 2546 13:37 น. - comment id 165105
หน้าต่างเล็กมีเหล็กกั้น ภายในนั้นแสนอุดอู้ ลุกนั่งนอนแหงนมองดู เหมือนอยู่รู..คุกเมืองไทย ลองมาติดดูบ้างจิ อิอิจะเหงาแค่ไหน