ห่างกัน................จริง ๆ

มาดามมด


    เธอเดินเข้ามาหา
พร้อมน้ำตาที่เอ่อล้น
ว่าเธอไม่มีความอดทน
ที่จะดั้นด้นต่อไปโดยไม่มีเรา


    แต่เธอจะรู้บ้างไหม
ว่ามันสายไป  กับความเศร้า(ของเธอ)
เมื่อฉันชินชา  กับความเหงา
เพราะทุกค่ำเช้า  มีความเหงาอยู่กับฉัน  คนเดียว
				
comments powered by Disqus
  • เมจิคเชี่ยน -^^-

    2 กันยายน 2546 13:14 น. - comment id 164808

    อืมมมมๆๆ 
    ***
    กลอนเพราะดีคร๊าบบ
  • แม่มดน้อยค่ะ

    2 กันยายน 2546 21:46 น. - comment id 164915

    อ้ า ว .   .   . ก ล า ย เ ป็ น ผู้ ห ญิ ง เ ฉ ย ช า ป า ย เ ล ย เ ห ร อ ค่ ะ
    
                  =^____________^=
    
    
  • พี่ดอกแก้ว

    2 กันยายน 2546 23:17 น. - comment id 164983

    ...คงยังไม่สาย
    ที่จะสานใจไว้อย่างเก่า
    อย่าเลย ..อย่าชินกับความเศร้า
    เมื่อความสุขกลับมาเร้าจิตใจ
    
    ...มาเยี่ยมค่ะน้อง
    
  • ผู้หญิงไร้เงา

    2 กันยายน 2546 23:59 น. - comment id 165010

    เธอเดินกลับมาหา
    บอกว่าจะมาเหมือนเก่า
    แต่บอกเลยฉันไม่เอา
    ความรักครั้งเก่าไม่ต้องการ
    
    เพราะเจ็บท้อกับความรัก
    มากมายนักเกินกล่าวขาน
    ต้องทนอยู่กับใจที่ร้าวราน
    ฉะนั้นไม่ขอต่อสานความรักเรา
    
    ***เป็นกลอนที่โดนใจจังเลยค่ะ***

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน