หมดเวลาเสียที - - - สำหรับเรา ฉันไม่อาจทนรับ - - - ความว่างเปล่าได้ต่อไหว ขอโทษนะ - - - ถ้าฉันจะต้องบอกว่า - - - ขอจากไป เมื่อมีใครอีกคนที่พร้อมเข้าใจ - - - และเต็มใจจะผูกพัน มันนานพอแล้วสำหรับการรอ โดยเธอไม่เคยฟังคำร้องขอ - - - อ้อนวอนจากฉัน จนเขาก้าวเดินเข้ามา - - - และฉันก็ถามใจตัวเองตลอดมาทุกวัน ว่าควรหรือยังที่จะเลิกทรมานหัวใจตัวเอง ขอโทษที่ไม่อาจรอเธอได้ - - - ตามสัญญา เพราะน้ำตากับความเหว่ว้ามันรุมข่มเหง จนไม่อาจทนไหว - - - กับความร้าวในใจของตัวเอง ที่เธอปล่อยทิ้งจนคว้างเคว้ง - - - แทบไม่เหลืออะไร วันนี้ฉันรู้ดีว่าอาจผิด แต่ก็เหมือนที่เธอเคยคิด - - - จะทิ้งฉันไว้ เพราะฉะนั้นหากฉันทำบ้าง - - - ก็คงไม่ต่างอะไร เพราะฉันก็เป็นคนที่มีหัวใจ มีความเหงา - - - ความอ่อนไหว - - - เท่า เท่า กับเธอ
1 กันยายน 2546 23:48 น. - comment id 164730
หมดเวลากันเสียทีกับรักเรา ในเมื่อความเหงาและเศร้ามาผันหนี มีเพียงเขาเข้ามาต่อเติมในชีวี ทำให้ฉันหายเหงาเศร้าตรงนี้ต่อไป ส่วนเธออาจมองว่าฉันผิด ที่ฉันลืมสัญญาชีวิตที่เคยให้ไว้ แต่เธอก็รู้ฉันเป็นคนมีจิตใจ ฉะนั้นจึงไม่แปลกอะไรที่จะมีรักใหม่เหมือนกับเธอ ***เป็นกลอนที่ไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ***
1 กันยายน 2546 23:57 น. - comment id 164733
ขอบคุณมากๆค่ะ ผู้หญิงไร้เงา ^_^ ยิ้มแก้มปริ
2 กันยายน 2546 01:19 น. - comment id 164738
ฉันขอโทษที่ให้เขาก้าวเข้ามา คงเพราะว่าเธอนั้นปล่อยให้ฉันเหงา วันเวลาผ่านไปความรักเลือนลางบางยิ่งเงา สุดท้ายจบด้วยความเศร้า ฉันเลือกเขา... ................แ ล ะ ทิ้ ง เ ธ อ ไ ป .................. อิอิ.... ****** กลอนเพราะมากคร๊าบบบ ^^