สับสนกับชีวิตสิ้นดี เพราะยามนี้ไม่เหลือใคร มองโลกอันกว้างไกล แต่ทำมัยเหมือนอยู่ตัวคนเดี๋ยว เหงาอ้างว้างหนักหนา เหนื่อยกายและใจ..........ที่ต้องทน มองโลกใบนี้แล้วสับสน ทำมัยทุกคนต้องดิ้นร้นเพื่อทำร้ายกัน จะมีไหมที่รักและซื่อตรงต่อกัน รักกันไม่หลอกลวงกัน...........มอบใจที่ซื่อตรงต่อกัน มอบความจริงใจให้กันเลยไป แต่คงหายาก............ในโลกใบนี้ที่มีอยู่ ทุกคนจ้องแต่จะหลอกลวงกัน ทุกวันนี้โลกชั่งหน้ากลัวเสียเหลือเกิน จะมองไปแห่งหนใดโลกใบนี้ก้อเศร้าหมอง มองไปนะที่แห่งใดก้อไร้แม้สุขสันต์ เพราะทุกคนนั้นมีแต่ความไม่จริงใจให้แก่กัน
28 สิงหาคม 2546 03:32 น. - comment id 163631
สับสนสิ้นดีกับชีวิต เพราะ,มาคิดยามนี้ไม่เหลือใคร มองโลกอันกว้างไกล แต่ทำมัยเหมือนอยู่ตัวคนเดียว เหงาอ้างว้างหนักหนา เหนื่อยกายและใจ.....คล้ายแห้งเหี่ยว .....ที่ต้องทน....เจ็บปวดอยู่คนเดียว เขาไปเที่ยวกันทางไหน..ฉันไม่รู้ มองโลกใบนี้แล้วสับสน ทำมั้ยทุกคนต้องดิ้นรนเพื่อต่อสู้ ทำร้ายกันเจ็บสาหัส...ขึ้นมึงกู จะมีไหมที่รักรู้และซื่อตรงต่อกัน รักกันไม่หลอกไม่ลวง ...........มอบใจที่ซื่อตรงไว้ให้ฉัน เคยบอกจะมั่นคงใจต่อกัน มอบความจริงใจให้กันเลยไป แต่คงหายาก............ในโลกใบนี้ที่มีอยู่ ทุกคนจ้องแต่จะหลอกลวงกันรู้ไหม ทุกวันนี้โลกชั่งหน้ากลัวเสียเหลือเกินกระไร จะมองไปแห่งหนใดโลกใบนี้ก้อเศร้าหมอง มองไปนะที่แห่งใดก้อไร้แม้สุขสันต์ เพราะทุกคนนั้นมีแต่ความจริงใจไม่คอยจ้อง ให้แก่กันซึ่งสันติภาพและปรองดอง เหลือให้น้องคนนี้....ที่ไร้ใจ
28 สิงหาคม 2546 21:54 น. - comment id 163802
โลกวันนี้ไม่ค่อยน่าพิสมัย จากที่เคยดูสดใสเมื่อครั้งก่อน ตอนนี้เหมือนว่าละครจะจบตอน ทำให้โลกครั้งก่อนไม่หวนกลับคืน เหลือไว้เพียงโลกที่น่ากลัว มีแต่พันพัวสิ่งน่ากลัวเอาไว้ แกร่งแย่งชิงดีชิงเด่นทุกวันไป ทำให้โลกที่เคยสดใสกับน่าชัง ***เป็นกำลังใจให้นะค่ะ น้องยังมีคนหลายคนเป็นกำลังใจให้น้องนะค่ะ น้องไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกค่ะ เชื่อพี่ซิจ๊ะ***