เธอจะหายไปจากชีวิตฉัน นับจากวินาทีร้าวหวั่นวินาทีนี้ จะไม่มีอีกแล้ว...คนดี คนที่เคยเป็นลมหายใจ ฉันจะหายไปจากชีวิตเธอ ไม่มาให้เจอให้เธอเงียบงันใส่ จะเป็นเพียงฝุ่นละอองใดๆ ล่องลอยไปจากความทรงจำ เธอและฉัน จะจบกัน...แม้ต้องเจ็บช้ำ จะลืมทุกอย่าง และบางถ้อยคำ ที่เธอให้ทำเพื่อให้คนหนึ่งคนเจ็บช้ำ เมื่อรักเธอ
23 กันยายน 2544 23:24 น. - comment id 12663
เศร้าจัง...
24 กันยายน 2544 05:45 น. - comment id 12700
เศร้าเหมือนกัน ขอบคุณค่ะพระจันทร์ไม่ลืมคืน
24 กันยายน 2544 08:38 น. - comment id 12705
อืมม.ถ้าตัดสินใจแบบนั้นก็พยายามเข้าน๊ะคะ..(แต่เราว่ามันทำยากเหมือนกันน๊ะเนี่ย..)
24 กันยายน 2544 11:20 น. - comment id 12724
เรายิ่งเศร้ากว่า ไม่มีแม้เศษฝุ่น เราเป็น....
24 กันยายน 2544 12:04 น. - comment id 12726
ขอบคุณค่ะน้ำแข็ง ยากจริงๆด้วยแหล่ะ ขอบคุณค่ะพี่เงา พี่เงาสู้ๆๆน๊า
26 กันยายน 2544 05:15 น. - comment id 12941
อือ จบซะที่เรื่องเก่าๆ อย่าเศร้าเลยยังแคร์ และห้ามมีน้ำตาด้วยนะ ยังแคร์บอกลุงป๋องว่าจาไม่ร้องให้อีกแล้วไม่ใช่เหรอ สู้ๆดีกว่านะยังแคร์
26 กันยายน 2544 07:08 น. - comment id 12961
ก็ดีแล้วที่คิดได้
26 กันยายน 2544 21:31 น. - comment id 13028
ขอบคุณค่ะลุงป๋อง และหมูน้อย มันต้องใช้เวลานิดค่ะ แต่ซักวันจะหายดีแน่นอน สัญญาาาา
28 กันยายน 2544 04:15 น. - comment id 13173
เหลือเพียงรอยทางกับความหลัง ที่เธอทิ้งไว้ให้ความศรัทธาหักพังได้รู้ว่า ไม่มีเธอ..ชีวิตที่พบเจอช่างทรมา อะไรที่เคยมีคุณค่า....ก็ไม่มี เหลือเพียงลมหายใจแผ่วเบา กับท้องฟ้าแสนเหงาในคืนนี้ ลมที่ผ่านเข้ามาเย็นจนใจชาขึ้นทุกที กอดอกตัวเอง..ร้องไห้อย่างนี้ทั
3 ตุลาคม 2544 09:42 น. - comment id 13541
ขอบคุณมากๆๆค่ะน้องต้นไผ่ กลอนเพราะนะ อิอิ