ทำมัยเธอชอบเอ๋ยคำนั้น

กุหลาบไร้ใจ

ทำมัยเธอชอบเอ๋ยคำนั้น 
คำว่ารักกัน......สงสารฉันหน่อยได้ไหม 
ถ้าเธอไม่จริงใจ......อยากพูดมันออกมาอีก 
มันเป็นคำที่บอกออกมาจากใจ....หรือแค่คำที่มักง่ายของเธอ 
เธอรู้บ้างไหม......ว่าฉันว้าวุ่นแค่ไหน 
ทุกครั้งที่ฉันได้ฟัง...... 
ทำมัยเธอชอบเอ๋ยคำนั้น 
คำว่าขอโทษ........ผิดไปแล้ว 
อย่างเธอฉันรู้ว่า.....เธอทำได้ทุกครั้งเลยไป 
สงสารฉันมั้งได้ไหม.....อย่างทำแบบนี้เลย 
ทุกครั้งเธอมีคนใหม่.....เธอทิ้งฉันไปยังไม่เหลือเยื่อใย 
เมื่อเขาทิ้งเธอไป..เธอกลับมา.......อยากบอกเธอ 
ฉันนี้มีหัวใจ.......ไม่ใช่ก้อนหิน.....หรือหินทราย 
ที่ไร้หัวใจ......ฉันคนนี้ก้อมีหัวใจ 
ไม่ใช่......อย่างเม็ดทราย.....ที่ไร้ค่า 
ทำมัยเธอชอบเอ๋ยคำนั้น 
เอ๋ยมาทำมัย.......ว่าเริ่มกันใหม่ได้ไหม 
เป็นคำที่เธอแน่ใจแล้วหรือ...แต่ฉันไม่อยากฟังคำนี้อีก 
ฉันรู้ว่าเธอมาเพื่อรักษาแผลใจ....เมื่อเธอหายดี 
เธอก้อหนีฉันไป.......ฉันไม่อยากรับฟัง 
ไม่อยากให้เธอจากไป.....ไม่อยากมีวันนั้นอีก 
ทำมัยเธอชอบทำอย่างนั้น.....รู้ไหมว่าทุกครั้งที่เธอไป 
ฉันนี้แทบขาดใจ.......เหมือนตายทั้งเป็น 
สงสารกันหน่อยไหม.......ขอได้ไหม 
ขอให้มันเป็นครั้งสุดท้าย.......ฉันอ่อนไหวเพียงใด 
เธอหนีหน้าไป......ใจแทบขาดรอน 
เจ็บจนแสนที่จะรับมันไหว.......ใจอ่อนล้าเช่นนี้ 
อยากมีวันนี้ตอลดไป........วันที่ไม่มีใครในชีวิตเธอ 
มีแค่ฉันคู่กายใจเธอ........อย่างนี้เลยไป